محمد صادق جنان صفت
آتش زيرخاكستر آب از 9سال پيش شعله‌ور شده بود اما در اسفند ماه 1392 بود كه دولت يازدهم خاكسترها را كنار زد تا اين آتش به جان افكار عمومي بيفتد و جامعه ايراني هوشيار شود كه چه فاجعه‌يي در راه است.
اين پرده‌برداري از داستان پرغصه مديريت ناكارآمد آب امروز به يك مساله بزرگ تبديل شده و داوري‌هاي عجيب و ترسناكي درباره آن از سوي مرداني مثل عيسي كلانتري به عنوان يك مسوول بلندپايه دولت‌هاي قبلي و مشاور فعلي معاون اول، برخي اقتصاددانان نهادگرا مثل محسن رناني، فرشاد مومني، برخي جامعه‌شناسان مثل قانعي‌راد و... به‌مثابه بالاتر از خطر معرفي شده است. درحالي كه نوك تيز همه انتقادها و پيامدها اين است كه بخش كشاورزي ايران مصرف‌كننده 90درصد منابع آب است كه با كمترين بهره‌وري از اين عنصر كمياب استفاده مي‌شود تاكنون پاسخ كارشناسانه از طرف مديران كشاورزي ارايه نشده بود. درحالي كه دست‌كم دو نفر از معاونان وزارت جهاد كشاورزي در اين باره بارها سخنراني كرده‌اند، موسسه پژوهش‌هاي برنامه‌ريزي و اقتصاد كشاورزي در تازه‌ترين گزارش كارشناس خود به نكات تازه‌يي از مسايل آب اشاره كرده است.
كارشناسان موسسه وابسته به وزارت جهاد كشاورزي اين باور را دارند كه گويا پررنگ كردن بحران آب و نشانه گرفتن بخش كشاورزي با هدف استراتژيك هجوم به «امنيت غذايي» صورت مي‌پذيرد تا واردات جايگزين توليد محصولات كشاورزي داخل شود.
صرف‌نظر از اينكه آيا توليد همه محصولات غذايي در داخل و رسيدن به خودكفايي در توليد همه محصولات به لحاظ اقتصادي درست يا نادرست است و جداي از اينكه منابع آب ايران چگونه بايد با بالاترين بهره‌وري استفاده شود، اين حرف موسسه پژوهشي وابسته به وزارت جهاد كشاورزي بسيار با اهميت است كه آيا نقشه‌يي در كار است كه بحران آب بيش از اندازه واقعي نشان داده شود تا ايران به واردات غذاي خارجي وابسته شود را بايد بررسي كرد. اين ادعاي بسيار بزرگي است كه بايد در كانون توجه قرار گيرد و از هر زاويه ممكن به آن نگاه شود تا سره از ناسره بازشناسايي شود. نمي‌توان دست روي دست گذاشت و موضوع بسيار بااهميت داغ را در هيجان زندگي غوطه‌ور كرد.
آتش زيرخاكستر آب از 9سال پيش شعله‌ور شده بود اما در اسفند ماه 1392 بود كه دولت يازدهم خاكسترها را كنار زد تا اين آتش به جان افكار عمومي بيفتد و جامعه ايراني هوشيار شود كه چه فاجعه‌يي در راه است.
اين پرده‌برداري از داستان پرغصه مديريت ناكارآمد آب امروز به يك مساله بزرگ تبديل شده و داوري‌هاي عجيب و ترسناكي درباره آن از سوي مرداني مثل عيسي كلانتري به عنوان يك مسوول بلندپايه دولت‌هاي قبلي و مشاور فعلي معاون اول، برخي اقتصاددانان نهادگرا مثل محسن رناني، فرشاد مومني، برخي جامعه‌شناسان مثل قانعي‌راد و... به‌مثابه بالاتر از خطر معرفي شده است. درحالي كه نوك تيز همه انتقادها و پيامدها اين است كه بخش كشاورزي ايران مصرف‌كننده 90درصد منابع آب است كه با كمترين بهره‌وري از اين عنصر كمياب استفاده مي‌شود تاكنون پاسخ كارشناسانه از طرف مديران كشاورزي ارايه نشده بود. درحالي كه دست‌كم دو نفر از معاونان وزارت جهاد كشاورزي در اين باره بارها سخنراني كرده‌اند، موسسه پژوهش‌هاي برنامه‌ريزي و اقتصاد كشاورزي در تازه‌ترين گزارش كارشناس خود به نكات تازه‌يي از مسايل آب اشاره كرده است.
كارشناسان موسسه وابسته به وزارت جهاد كشاورزي اين باور را دارند كه گويا پررنگ كردن بحران آب و نشانه گرفتن بخش كشاورزي با هدف استراتژيك هجوم به «امنيت غذايي» صورت مي‌پذيرد تا واردات جايگزين توليد محصولات كشاورزي داخل شود.
صرف‌نظر از اينكه آيا توليد همه محصولات غذايي در داخل و رسيدن به خودكفايي در توليد همه محصولات به لحاظ اقتصادي درست يا نادرست است و جداي از اينكه منابع آب ايران چگونه بايد با بالاترين بهره‌وري استفاده شود، اين حرف موسسه پژوهشي وابسته به وزارت جهاد كشاورزي بسيار با اهميت است كه آيا نقشه‌يي در كار است كه بحران آب بيش از اندازه واقعي نشان داده شود تا ايران به واردات غذاي خارجي وابسته شود را بايد بررسي كرد. اين ادعاي بسيار بزرگي است كه بايد در كانون توجه قرار گيرد و از هر زاويه ممكن به آن نگاه شود تا سره از ناسره بازشناسايي شود. نمي‌توان دست روي دست گذاشت و موضوع بسيار بااهميت داغ را در هيجان زندگي غوطه‌ور كرد.
نظر شما