سعید مالکی
روز های گذشته خبر استفاده ی صنایع لبنی و شیر از روغن پالم در محصولات تولیدی شان ، موجی از نگرانی در بین مردم و به خصوص مصرف کنندگان این محصولات که از هر قشر و صنفی هستند ایجاد نموده است . انتظار این بود که در اولین فرصت و با همه ی قوا، روابط عمومی های این صنایع وارد عمل می شدند و صادقانه در خصوص این موضوع اطلاع رسانی می کردند . یا خبر صحت دارد و یا نه و در هر دو صورت باید واقعیت به افکار عمومی انتقال داده می شد.
یکی از وظایف تعریف شده روابط عمومی ها ایجاد ارتباطی دو سویه با مخاطب است . این ارتباط بدون حضور هر کدام بی معنی و شکست خورده است . به خصوص اگر مصرف کننده ی کالای تولیدی را مهمترین مخاطب سازمان ها و ارگان ها بدانیم ، اگر نحوه ی تعامل با او یک طرفه و بدون دریافت باشد محکوم به شکست خواهد بود حتی اگر این موضوع درباره زمانی طولانی ادامه داشته باشد.
دریافت نظر و دیدگاه مصرف کننده برای تولید کننده در ترسیم چشم انداز آینده و برنامه ریزی تولیدی اش بسیار اهمیت دارد و در دنیای پر رقابت امروز این اصلی انکار ناپذیر و مهم است. مسئولیت دریافت ایده های مصرف کننده ی کالای تولید شده روابط عمومی ها هستند . اهمیت این واحد در همین موضوع است، تبیین ، تدوین و ارائه راهکارهایی متناسب با تکنولوژی و نیاز روز برای ایجاد ارتباط با مصرف کننده و تسهیل دریافت خواسته های او برای ایجاد رضایت درهر دو طرف .
نمایندگان مصرف کنندگان نیز رسانه ها هستند. رسانه هایی که نماینده ی رسمی افکار عمومی و پلی بی واسطه برای تبادل افکار هر دو طرف محسوب می شوند. این موضوعی کاملا طبیعی و جا افتاده در کشورهای توسعه یافته ست که رسانه را در این مسیر تعریف می کنند. روابط عمومی ها نیز برای تسهیل در ایجاد ارتباط و رساندن پیام به مخاطبانشان از رسانه های عمومی استفاده می کنند.
روز های گذشته خبر استفاده ی صنایع لبنی و شیر از روغن پالم در محصولات تولیدی شان ، موجی از نگرانی در بین مردم و به خصوص مصرف کنندگان این محصولات که از هر قشر و صنفی هستند ایجاد نموده است . انتظار این بود که در اولین فرصت و با همه ی قوا ، روابط عمومی های این صنایع وارد عمل می شدند و صادقانه در خصوص این موضوع اطلاع رسانی می کردند، یا خبر صحت دارد و یا نه و در هر دو صورت باید واقعیت به افکار عمومی انتقال داده می شد .
از سوی دیگر رسانه ها نیز به عنوان نماینده ی اصلی و بی واسطه ی افکار عمومی مسئولیت سوال نمودن در این خصوص را کامل و درست به انجام نرساندند . نه از نوع مکتوب و نه از نوع ملی اش ! آیا مهمتر از سلامت مردم و مصرف کنندگان محصولات لبنی، موضوع دیگری هم وجود دارد ؟! کدام مصلحت مانع جدی بودن در این خصوص است . رسانه وظیفه ی اصلی اش اصرار در گرفتن پاسخ مطلوب برای پرسش افکار عمومی ست. این اصرار در قالب رسانه ها همان ژورنالیسم واقعی ست .
آنچه در حلقه ی ماجرای استفاده از روغن نامجاز پالم در محصولات پر چرب لبنی در ایران کاملا فراموش شده است، نقش روابط عمومی ها و رسانه ها در شفاف سازی و اطمینان بخشی به اصل ماجرا یعنی مصرف کنندگانی ست که نا آگاه و بی خبر در حال مصرف این محصولات هستند و از کمترین حق خود که همان آگاهی ست محرومند .
روابط عمومی های مرتبط نه تنها نتوانسته اند به خوبی و با رعایت اصول حفظ منافع ارگان های بالا سری خود، با مخاطبان شان ارتباط بر قرار کنند بلکه در ارائه ی توضیح های معمول به رسانه ها نیز غفلت کرده اند . یا این صنایع فاقد روابط عمو می هایی کاربلد و مشاور و به روز هستند و یا چنان دست و پای آن ها را بسته اند که توان حتی دفاع ساده از منافع ذیربط خود را نیز ندارند. و البته رسانه هایی که گویا ناتوان از توجه به اهم و مهم خبر هستند . در روزهایی که تیترهای بزرگ و اول به داستان غم انگیز جنگ در غزه و جنایت های اسرائیل و داعش اختصاص داده شده است ، دریغ از یک تیتر اول برای اهمیت دادن به موضوع سلامت جان و روان مردم و به خصوص مصرف کنندگان اصلی و کودکان !
شاید باید از نو در باره ی نوع نگاه این دو گروه رسانه ای و اطلاع رسانی بازنگری شده و با آسیب شناسی و بازخوانی وظایف آن ها، طرحی جدید برای برون رفت از این چشم بستن ها نوشته شود. این امکان نمی یابد مگر با حضور اهالی فن که گویا این روزها در خانه های اصلی خود نیستند.
روز های گذشته خبر استفاده ی صنایع لبنی و شیر از روغن پالم در محصولات تولیدی شان ، موجی از نگرانی در بین مردم و به خصوص مصرف کنندگان این محصولات که از هر قشر و صنفی هستند ایجاد نموده است . انتظار این بود که در اولین فرصت و با همه ی قوا، روابط عمومی های این صنایع وارد عمل می شدند و صادقانه در خصوص این موضوع اطلاع رسانی می کردند . یا خبر صحت دارد و یا نه و در هر دو صورت باید واقعیت به افکار عمومی انتقال داده می شد.
یکی از وظایف تعریف شده روابط عمومی ها ایجاد ارتباطی دو سویه با مخاطب است . این ارتباط بدون حضور هر کدام بی معنی و شکست خورده است . به خصوص اگر مصرف کننده ی کالای تولیدی را مهمترین مخاطب سازمان ها و ارگان ها بدانیم ، اگر نحوه ی تعامل با او یک طرفه و بدون دریافت باشد محکوم به شکست خواهد بود حتی اگر این موضوع درباره زمانی طولانی ادامه داشته باشد.
دریافت نظر و دیدگاه مصرف کننده برای تولید کننده در ترسیم چشم انداز آینده و برنامه ریزی تولیدی اش بسیار اهمیت دارد و در دنیای پر رقابت امروز این اصلی انکار ناپذیر و مهم است. مسئولیت دریافت ایده های مصرف کننده ی کالای تولید شده روابط عمومی ها هستند . اهمیت این واحد در همین موضوع است، تبیین ، تدوین و ارائه راهکارهایی متناسب با تکنولوژی و نیاز روز برای ایجاد ارتباط با مصرف کننده و تسهیل دریافت خواسته های او برای ایجاد رضایت درهر دو طرف .
نمایندگان مصرف کنندگان نیز رسانه ها هستند. رسانه هایی که نماینده ی رسمی افکار عمومی و پلی بی واسطه برای تبادل افکار هر دو طرف محسوب می شوند. این موضوعی کاملا طبیعی و جا افتاده در کشورهای توسعه یافته ست که رسانه را در این مسیر تعریف می کنند. روابط عمومی ها نیز برای تسهیل در ایجاد ارتباط و رساندن پیام به مخاطبانشان از رسانه های عمومی استفاده می کنند.
روز های گذشته خبر استفاده ی صنایع لبنی و شیر از روغن پالم در محصولات تولیدی شان ، موجی از نگرانی در بین مردم و به خصوص مصرف کنندگان این محصولات که از هر قشر و صنفی هستند ایجاد نموده است . انتظار این بود که در اولین فرصت و با همه ی قوا ، روابط عمومی های این صنایع وارد عمل می شدند و صادقانه در خصوص این موضوع اطلاع رسانی می کردند، یا خبر صحت دارد و یا نه و در هر دو صورت باید واقعیت به افکار عمومی انتقال داده می شد .
از سوی دیگر رسانه ها نیز به عنوان نماینده ی اصلی و بی واسطه ی افکار عمومی مسئولیت سوال نمودن در این خصوص را کامل و درست به انجام نرساندند . نه از نوع مکتوب و نه از نوع ملی اش ! آیا مهمتر از سلامت مردم و مصرف کنندگان محصولات لبنی، موضوع دیگری هم وجود دارد ؟! کدام مصلحت مانع جدی بودن در این خصوص است . رسانه وظیفه ی اصلی اش اصرار در گرفتن پاسخ مطلوب برای پرسش افکار عمومی ست. این اصرار در قالب رسانه ها همان ژورنالیسم واقعی ست .
آنچه در حلقه ی ماجرای استفاده از روغن نامجاز پالم در محصولات پر چرب لبنی در ایران کاملا فراموش شده است، نقش روابط عمومی ها و رسانه ها در شفاف سازی و اطمینان بخشی به اصل ماجرا یعنی مصرف کنندگانی ست که نا آگاه و بی خبر در حال مصرف این محصولات هستند و از کمترین حق خود که همان آگاهی ست محرومند .
روابط عمومی های مرتبط نه تنها نتوانسته اند به خوبی و با رعایت اصول حفظ منافع ارگان های بالا سری خود، با مخاطبان شان ارتباط بر قرار کنند بلکه در ارائه ی توضیح های معمول به رسانه ها نیز غفلت کرده اند . یا این صنایع فاقد روابط عمو می هایی کاربلد و مشاور و به روز هستند و یا چنان دست و پای آن ها را بسته اند که توان حتی دفاع ساده از منافع ذیربط خود را نیز ندارند. و البته رسانه هایی که گویا ناتوان از توجه به اهم و مهم خبر هستند . در روزهایی که تیترهای بزرگ و اول به داستان غم انگیز جنگ در غزه و جنایت های اسرائیل و داعش اختصاص داده شده است ، دریغ از یک تیتر اول برای اهمیت دادن به موضوع سلامت جان و روان مردم و به خصوص مصرف کنندگان اصلی و کودکان !
شاید باید از نو در باره ی نوع نگاه این دو گروه رسانه ای و اطلاع رسانی بازنگری شده و با آسیب شناسی و بازخوانی وظایف آن ها، طرحی جدید برای برون رفت از این چشم بستن ها نوشته شود. این امکان نمی یابد مگر با حضور اهالی فن که گویا این روزها در خانه های اصلی خود نیستند.
نظر شما