شاهرخ ظهیری - مشاور کشاورزی و صنایع غذایی اتاق تهران

  

 بررسی صنایع غذایی ایران در دهههای نه چندان دور که مطالعه تحولات آن اهمیت این صنعت را برای ورود به تجارت جهانی مشخص میکند، نشان میدهد. 

1) تا دهه پنجاه صنایع غذایی و تبدیلی بخش کشاورزی یکی از بدنامترین و بی اعتبارترین صنایع کشور بوده که جامعه مصرفی ایران، غذای خود را در منزل تهیه مینمود و اعتقادی به تولیدات غذایی کنسرو آماده نداشت.

2) از سالهای60 با ورود تکنولوژی جدید صنایع غذایی و افراد تحصیل کرده در این رشته در خارج از کشور به تدریج با سرمایهگذاری سنگین و تولیدات قابل اطمینان، اعتماد و توجه جامعه را به مصرف غذاهای آماده جلب نمود. به خصوص بعد از انقلاب با سرمایهگذاریهای بسیار سنگینی یکی از با ارزشترین و مهمترین صنایع کشور شده است.

3) صنایع غذایی ایران با تولیدات بیش از 100 میلیون تن از محصولات کشاورزی سردسیری، نیمه گرمسیری و گرمسیری توانسته است از 30% ضایعات محصولات که غذای 30 میلیون جمعیت است، جلوگیری نماید.

4) صنایع غذایی کشور نیز با بیش از 10 هزار واحد صنعتی و بالغ بر 190 هزار اشتغال سهم به سزایی در ایجاد ارزش افزوده صنعتی و همافزایی صنعت و کشاورزی داشته است.

5) از طرف دیگر به موجب آماری که در سال 1393 در دست است، صادرات محصولات غذایی ایران به خارج از کشور، 8 میلیارد دلار یعنی سهم 19 درصدی از محصولات صادراتی غیر نفتی کشور را در اختیار داشته است.

6) از مهمترین شاخصههای صنایع غذایی کشور، ورود به تجارت جهانی است (W.T.O) که خوشبختانه پس از رفع تحریمها پیشبینی میشود به زودی صنایع غذایی وارد تجارت جهانی شود و شک نیست که صنایع غذایی کشور با امتیازات کمی و کیفی که دارد، ردیف اول ورود به این تجارت است.

   به طور کلی صنایع غذایی نقش به سزایی در ارتقای سلامت، همافزایی صنعت و کشاورزی، افزایش ارزش افزوده محصولات در کنار کاهش ضایعات بخش کشاورزی، اشتغالزایی داشته و دارد و با اطمینان کامل میتوان صنایع غذایی ایران را یکی از صنایع پیشرو کشور دانست و با توجه به امکانات مواد اولیه، ظرفیت فرآوری موجود موقعیت ژئوپلتیک و ژئوکونومیک نظیر قرار گرفتن در مسیر پنج کریدور اصلی ترانزیت و حمل و نقل بینالمللی و بازار بالقوه و رو به رشد کشورهای منطقه خصوصاً خاورمیانه از توان توسعه بالایی برخوردار دانست.

   متأسفانه روش وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو برای حمایت از این صنعت و سلامت آن به گونهای است که مجدداً جامعه را به این صنعت بدبین و تهیه غذا را به آشپزخانه منازل برمیگرداند.

   وقتی در تلویزیون اجازه داده میشود که کل تولیدات آبلیمو را به عنوان محصولات تقلبی به جامعه معرفی کنند و یا تولید محصولات سوسیس و کالباس از گوشتهای غیر مجاز تهیه میشود، یا آبهای معدنی و غیره، بنابراین جامعه به کل این صنعت بدبین و کارخانجات یکی پس از دیگری به تعطیلی کشیده شود.

   در حالیکه صنایع غذایی با توجه به پروانههای تولید که از سازمان غذا و دارو و سازمان استاندارد دریافت میکنند، اگر تعداد معدودی هم خارج از مجوز تولیداتی داشته باشند، کافی است که به موجب قوانین نسبت به تعطیل آنها اقدام گردد و نام متخلف از طریق رسانهها اعلام و در مقابل تولیدات خوب که با پروانههای آن سازمان تولید میشود، به نام  در رسانهها اعلام گردد.

   نتیجه این خواهد شد که سازمان غذا و دارو علاوه بر تقویت صنایع غذایی و جلب اعتماد جامعه تولیدات ناسالم را هم از چرخه تولید و ارائه به جامعه باز خواهد داشت.