محمدرضا جمشیدی
همین چند وقت پیش وزیر بهداشت در همایش روز جهانی غذا که به همت سازمان غذا و دارو و کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی برگزار شد، به صراحت اعلام کرد که صنعت غذای کشور یکی از صنایع پیشرو بوده و مدیران آن همواره به وظایف و نقش موثر خود در پیشگیری و رعایت بهداشت واقف بوده‌اند.
در همین روز و در همین مراسم رییس کمیسیون کشاورزی مجلس نیز اعلام کرد که نمی‌توان با ایجاد هراس از سلامت محصولات غذایی ایرانی موجب ایجاد امنیت غذایی شد، چراکه این مساله تنها باعث می‌شود مردم نسبت به مصرف محصولات خارجی گرایش پیدا کنند و ...
با وجود آنکه این سخنان بسیار امیدبخش است، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که چند صباحی دیگر مسوول یکی از نهادهای نظارتی و بهداشتی باز هم با نحوه نادرست اطلاع‌رسانی شیرازه صنف دیگری در صنایع غذایی را از هم بپاشاند و باز هم در، در راستای پاشنه‌ای بچرخد که اضمحلال را پیش روی تولیدکنندگان این مرز و بوم بگذارد.
همگان در اوایل دهه 80 نوع خاص اطلاع‌رسانی ورود گوشت‌های آلوده سارکوسیستی را به یاد می‌آورند که نه‌تنها کلیت یک صنعت را زیر سوال برد، بلکه یک تولیدکننده قدر لبنی کشور که فرآورده‌های گوشتی در یکی از شرکت‌های اقماری‌اش تولید می‌کرد را زیر سوال برد و لطمات جبران‌ناپذیری هر چند در مقطعی کوتاه به بازار داخل و خارج از کشور، آن مجموعه معظم وارد ساخت.
البته این رویه در طول شاید 3 دهه گذشته کمابیش در مورد تقلب در صنعت فرآورده‌های گوشتی وجود داشته و معلوم نیست، چرا به واسطه وجود چند متقلب باید کلیت یک صنعت و با ضعف دستگاه‌های نظارتی زیر سوال برود، صنعتی که کلیه مجوزهای بهداشتی را اخذ کرده و حتی صادرات نیز دارد؟!
به راستی ایجاد شبهه نسبت به مصرف آب‌های معدنی، شیر و لبنیات، آب لیمو و ... و هراس‌آفرینی و ایجاد تشویش در اذهان مردم چه دستاوردی برای متولیان بهداشتی کشور خواهد داشت و مگر می‌شود با هراس، امنیت غذایی در سطح جامعه ایجاد کرد؟!
پیرامون این مقوله مهم که هرازچندگاهی شیرازه یک صنعت را هدف می‌گیرد، نکاتی چند ارایه می‌شود:
1- در اینکه در صنعت غذا به مثابه همه صنایع گروهی متقلب، فرصت‌طلب و سودجو وجود دارند، هیچ شکی نیست، اما به راستی نحوه برخورد با این گروه باید رسانه‌ای باشد یا دستگاه‌ها در نظر دارند مالیات ضعف نظارتی خود را از تولیدکنندگان بگیرند؟!
به واقع اگر واحد زیرپله‌ای فاقد پروانه‌های بهداشتی و استاندارد، تخلفی را مرتکب می‌شود که تکلیفش معلوم است، دستگاه‌های نظارتی باید واحد را شناسایی و دستگاه‌های قضایی با افرادی که سلامت جامعه را نشانه می‌گیرند با اشد مجازات برخورد کنند و متعاقبا تنها نام آن واحد را به عنوان متقلب، رسانه‌ای کنند.
2- اگر صنعتی از پای‌بست دچار مشکلات بهداشتی است باید به صادرکنندگان مجوزهای تولید خرده گرفت، نه اینکه با حیثیت و آینده سرمایه‌دارانی که به جای امور واسطه‌‌ای، سرمایه خود را در راه اشتغالزایی و ارزش افزوده صرف کرده‌اند، بازی کنیم. بپذیریم ادامه این رویه نتیجه‌ای جز دلسردی تولیدکنندگان و فرار سرمایه‌ها از بخش‌های مولد، اشتغالزا و ارزآور نخواهد داشت.
3- کلی‌گویی به هیچ وجه به‌خصوص در رسانه ها گره‌ای از معضلات بهداشتی و نظارتی کشور نخواهد گشود و شاید فریاد ضعف‌های نظارتی دستگاه‌ها موجب تشویش اذهان مصرف‌کنندگان و گرایش آنها به محصولات خارجی شود و مسوولان از این رو باید به تبعات تخریبی صحبت‌های خود توجه ویژه داشته باشند، چراکه به هیچ وجه چنین رویه‌ای متناسب با تاکیدات مقام معظم رهبری درخصوص حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه‌ایرانی نیست.
4- صنعت غذا همانطور که وزیر بهداشت نیز بر آن صحه گذاشت، امروز در زمره صنایع پیشروی کشور قرار می‌گیرد که از نظر فناوری مطابق با استاندارد‌ها و با تکنولوژی روز تولید می‌کنند و از این رو همواره از ارزآوری و بازار صادراتی مناسبی نیز برخوردار هستند. به عنوان آخرین پرسش کدام مرجع بر تبعات منفی رسانه‌ای شدن چنین اظهار نظرهایی رسیدگی می‌کند و با کدام ترازو تبعات منفی چنین رویه‌ای برای واحدهای تولیدی بیگناه سنجیده می‌شود؟ و اینکه آیا در شرایط تحریم از بین بردن شرایط ارزآوری یک صنعت پرمزیت برای اقتصاد به نفع کسی خواهد بود؟!
وقتی متوجه می‌شویم نحوه خاص انعکاس روغن پالم در لبنیات درست در دوران اوج شکوفایی صادرات حتی بر بازار کشوری نظیر عراق تاثیر گذاشته است، بیش از پیش به ضرورت تغییر رویه دستگاه‌های نظارتی در انعکاس نقطه نظرات خود پی می‌بریم.
همین چند وقت پیش وزیر بهداشت در همایش روز جهانی غذا که به همت سازمان غذا و دارو و کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی برگزار شد، به صراحت اعلام کرد که صنعت غذای کشور یکی از صنایع پیشرو بوده و مدیران آن همواره به وظایف و نقش موثر خود در پیشگیری و رعایت بهداشت واقف بوده‌اند.
در همین روز و در همین مراسم رییس کمیسیون کشاورزی مجلس نیز اعلام کرد که نمی‌توان با ایجاد هراس از سلامت محصولات غذایی ایرانی موجب ایجاد امنیت غذایی شد، چراکه این مساله تنها باعث می‌شود مردم نسبت به مصرف محصولات خارجی گرایش پیدا کنند و ...
با وجود آنکه این سخنان بسیار امیدبخش است، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که چند صباحی دیگر مسوول یکی از نهادهای نظارتی و بهداشتی باز هم با نحوه نادرست اطلاع‌رسانی شیرازه صنف دیگری در صنایع غذایی را از هم بپاشاند و باز هم در، در راستای پاشنه‌ای بچرخد که اضمحلال را پیش روی تولیدکنندگان این مرز و بوم بگذارد.
همگان در اوایل دهه 80 نوع خاص اطلاع‌رسانی ورود گوشت‌های آلوده سارکوسیستی را به یاد می‌آورند که نه‌تنها کلیت یک صنعت را زیر سوال برد، بلکه یک تولیدکننده قدر لبنی کشور که فرآورده‌های گوشتی در یکی از شرکت‌های اقماری‌اش تولید می‌کرد را زیر سوال برد و لطمات جبران‌ناپذیری هر چند در مقطعی کوتاه به بازار داخل و خارج از کشور، آن مجموعه معظم وارد ساخت.
البته این رویه در طول شاید 3 دهه گذشته کمابیش در مورد تقلب در صنعت فرآورده‌های گوشتی وجود داشته و معلوم نیست، چرا به واسطه وجود چند متقلب باید کلیت یک صنعت و با ضعف دستگاه‌های نظارتی زیر سوال برود، صنعتی که کلیه مجوزهای بهداشتی را اخذ کرده و حتی صادرات نیز دارد؟!
به راستی ایجاد شبهه نسبت به مصرف آب‌های معدنی، شیر و لبنیات، آب لیمو و ... و هراس‌آفرینی و ایجاد تشویش در اذهان مردم چه دستاوردی برای متولیان بهداشتی کشور خواهد داشت و مگر می‌شود با هراس، امنیت غذایی در سطح جامعه ایجاد کرد؟!
پیرامون این مقوله مهم که هرازچندگاهی شیرازه یک صنعت را هدف می‌گیرد، نکاتی چند ارایه می‌شود:
1- در اینکه در صنعت غذا به مثابه همه صنایع گروهی متقلب، فرصت‌طلب و سودجو وجود دارند، هیچ شکی نیست، اما به راستی نحوه برخورد با این گروه باید رسانه‌ای باشد یا دستگاه‌ها در نظر دارند مالیات ضعف نظارتی خود را از تولیدکنندگان بگیرند؟!
به واقع اگر واحد زیرپله‌ای فاقد پروانه‌های بهداشتی و استاندارد، تخلفی را مرتکب می‌شود که تکلیفش معلوم است، دستگاه‌های نظارتی باید واحد را شناسایی و دستگاه‌های قضایی با افرادی که سلامت جامعه را نشانه می‌گیرند با اشد مجازات برخورد کنند و متعاقبا تنها نام آن واحد را به عنوان متقلب، رسانه‌ای کنند.
2- اگر صنعتی از پای‌بست دچار مشکلات بهداشتی است باید به صادرکنندگان مجوزهای تولید خرده گرفت، نه اینکه با حیثیت و آینده سرمایه‌دارانی که به جای امور واسطه‌‌ای، سرمایه خود را در راه اشتغالزایی و ارزش افزوده صرف کرده‌اند، بازی کنیم. بپذیریم ادامه این رویه نتیجه‌ای جز دلسردی تولیدکنندگان و فرار سرمایه‌ها از بخش‌های مولد، اشتغالزا و ارزآور نخواهد داشت.
3- کلی‌گویی به هیچ وجه به‌خصوص در رسانه ها گره‌ای از معضلات بهداشتی و نظارتی کشور نخواهد گشود و شاید فریاد ضعف‌های نظارتی دستگاه‌ها موجب تشویش اذهان مصرف‌کنندگان و گرایش آنها به محصولات خارجی شود و مسوولان از این رو باید به تبعات تخریبی صحبت‌های خود توجه ویژه داشته باشند، چراکه به هیچ وجه چنین رویه‌ای متناسب با تاکیدات مقام معظم رهبری درخصوص حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه‌ایرانی نیست.
4- صنعت غذا همانطور که وزیر بهداشت نیز بر آن صحه گذاشت، امروز در زمره صنایع پیشروی کشور قرار می‌گیرد که از نظر فناوری مطابق با استاندارد‌ها و با تکنولوژی روز تولید می‌کنند و از این رو همواره از ارزآوری و بازار صادراتی مناسبی نیز برخوردار هستند. به عنوان آخرین پرسش کدام مرجع بر تبعات منفی رسانه‌ای شدن چنین اظهار نظرهایی رسیدگی می‌کند و با کدام ترازو تبعات منفی چنین رویه‌ای برای واحدهای تولیدی بیگناه سنجیده می‌شود؟ و اینکه آیا در شرایط تحریم از بین بردن شرایط ارزآوری یک صنعت پرمزیت برای اقتصاد به نفع کسی خواهد بود؟!
وقتی متوجه می‌شویم نحوه خاص انعکاس روغن پالم در لبنیات درست در دوران اوج شکوفایی صادرات حتی بر بازار کشوری نظیر عراق تاثیر گذاشته است، بیش از پیش به ضرورت تغییر رویه دستگاه‌های نظارتی در انعکاس نقطه نظرات خود پی می‌بریم.
نظر شما