چند هفته قبل از انتشار نتایج مطالعات بالینی واکسن‌های فایزر و مدرنا و آسترازنکا، ویروس‌شناس آلمانی کریستین دروستن هشدار داد که این واکسن‌ها در جلوگیری از گسترش بیماری اثربخشی محدودی خواهند داشت.
او در قسمت شصت و دوی پادکست Das Coronavirus، که وی را به یک پزشک مشهور در آلمان بدل کرد، گفت: «ما در اینجا با عفونت غشای مخاطی، در بینی و گلو و سپس ریه ها سروکار داریم. غشاهای مخاطی سیستم ایمنی موضعی خاص خود را دارند. واکسن‌های فعلی، که احتمال تزریق آن‌ها به ماهیچه‌ها بیشتر است، به این سیستم ایمنی موضعی به خوبی نمی‌رسند. در نتیجه، واکسن‌ها احتمالاً بیشتر شما را در برابر دوره شدید [بیماری] محافظت می‌کنند تا در برابر ابتلا به عفونت.»
این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاد. این واکسن‌ها به‌طور چشمگیری در پیشگیری از نوع شدید بیماری مؤثر بوده‌اند. دروستن حالا در رسانه‌های ایالات متحده با عنوان «فائوسی آلمان» توصیف شده است، اما این نام کمی ناعادلانه به نظر می‌رسد. آنتونی فائوچی، مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی، محققی برجسته در زمان خود بود، اما در ۳۸ سال گذشته یک آژانس دولتی با بودجه قابل توجه را اداره می‌کرد. دروستن، مدیر مؤسسه ویروس شناسی در دانشکده پزشکی برلین، شاید برجسته‌ترین متخصص حوزه ویروس کرونا در جهان باشد که مسئول شناسایی ویروس سندرم حاد تنفسی حاد اصلی در سال ۲۰۰۳ و ابداع اولین آزمایش تشخیصی برای SARS-CoV-۲ عامل کوویددر ژانویه ۲۰۲۰ بود. عقاید او او که عمدتاً در قالب پادکست ارائه شد، پس از اینکه از برخورد برخی رسانه‌های آلمانی ناامید شد، به سمت پیشرفت و آینده‌نگری گرایش داشت - همانطور که در اکتبر ۲۰۲۰ در مورد واکسن‌ها بیان کرد و تاریخ درستی نظر او را تائید کرد.
در خصوص ارتباط کرونا ویروس و غشاهای مخاطی باید بیشتر حرف زد: مثلا در مورد آنفولانزا، به سادگی هرکسی در طول زندگی خود x بار مبتلا می شود. این عفونت ها در غشای مخاطی، در گلو رخ می دهد. غشاهای مخاطی ما سیستم ایمنی موضعی مخصوص به خود را دارند. و همه جمعیت، البته به جز کودکان، آنقدر به این عفونت مبتلا شده‌اند که در غشای مخاطی، ایمنی وجود دارد. به همین دلیل است که آنفولانزای بزرگسالان چندان مسری نیست. این ایمنی مخاطی است که از شیوع آنفلوآنزا در بیشتر ماه‌های سال جلوگیری می‌کند، به طوری که تعداد تکثیر مؤثر بیماری (متوسط تعداد افرادی که از هر فرد مبتلا به بیماری مبتلا می‌شوند) تنها برای چند ماه در زمستان، زمانی که افراد بیشتر در فضاهای سربسته هستند، از ۱ فراتر می‌رود. به نظر می رسد ازدحام، هوای خشک و عوامل دیگر منجر به افزایش انتقال آنفولانزا می شود.
اما کووید برخلاف آن است: واکسن‌های فعلی مقداری مصونیت مخاطی ایجاد می‌کنند اما این ایمنی به سرعت محو می‌شود، و در حالی که واکسن‌های مصرفی به صورت اسپری بینی در حال توسعه هستند که غشای مخاطی را هدف قرار می‌دهند، اما هنوز این واکسن‌ها آماده نیستند، و این رویکرد تنها اثربخشی اندکی در برابر آنفولانزا داشته است. دکتر دروستن می‌گوید کمتر از نیمی از جمعیت آلمان به کووید مبتلا شده اند (در ایالات متحده، این میزان ۵۷.۷٪ است) بنابراین احتمالاً ایمنی مخاطی تقریباً ایمنی کافی تا از افزایش مجدد تکثیر متوسط بیماری به ۲ یا ۳ در پاییز جلوگیری شود و این گونه موج دیگری از بیماری و اختلال در زندگی روزمره ایجاد خواهد شد.
دروستن حدس می‌زند که یکی از مواردی که می‌تواند مانع از این امر شود، این باشد که بسیاری از جوانان برای بار دوم یا سوم در تابستان آلوده شوند، اما او ابراز تردید کرد که این اتفاق بیفتد. کورینا هنیگ، گزارشگر علمی NDR و ناظر پادکست، از او پرسید که افراد چند بار باید مبتلا شوند تا مصونیت موثری در برابر انتقال ایجاد کنند. پاسخ دروستن این بود: «تصور من این است که این در محدوده یک عدد است که می توانید روی انگشتان دو دست حساب کنید، حتی شاید انگشتان یک دست. اما در حال حاضر هیچ کس نمی تواند با اطمینان این عدد را بگوید.»
نقش ایمنی ایجاد شده با بیمار شدن در کاهش سرعت گسترش کووید یک موضوع حساس است. در اوایل همه گیری، توسط چند دانشمند (و بسیاری از غیر دانشمندان) که مرگبار بودن بیماری را به شدت دست کم گرفتند، بر این موضوع تاکید شد. بعدها، پس از اینکه واکسن‌ها در دسترس قرار گرفتند، ضد واکسن‌ها استدلال کردند که ایمنی طبیعی نسبت به نوع ایمنی ایجاد شده توسط واکسن برتری دارد. ادعای اخیر کاملاً اشتباه نیست و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ابتلای قبلی به بیماری از واکسن های فعلی محافظت بهتری در برابر ابتلای مجدد ایجاد می کند (اگرچه شواهد متقابلی نیز وجود دارد). اما تزریق واکسن بسیار کمتر از ابتلا به کووید برای اولین بار خطرناک است، و هنگامی که شما به کووید مبتلا شدید، تزریق واکسن ها محافظت قابل توجهی در برابر عفونت مجدد ایجاد می کنند.
تنزل یافتن SARS-CoV-۲ به وضعیت یک ویروس بومی(آندمیک) مانند آنفولانزا یا سایر انواع ویروس کرونا که باعث سرماخوردگی معمولی می‌شوند، ممکن است مستلزم ابتلای بسیاری از ما به این بیماری، به دفعات مکرر باشد. همانطور که دروستن در مصاحبه ای در ژانویه بیان کرد: قطعا در درازمدت نمی‌توانیم هر چند ماه یکبار جمعیت را واکسینه کنیم. این کار عملا فایده‌ای هم نخواهد داشت. در برخی موارد، خود ویروس باید به روز رسانی ایمنی افراد ادامه دهد.
با توجه به منبع، مخالفت با این موضوع سخت است. اگرچه به عنوان راهنمای سیاست و رفتار جوامع، این جملات چندان واضح نیست. تلاش برای جلوگیری از ابتلا به بیماری حالا برای بسیاری از مردم جهان کمتر از گذشته منطقی است، و تلاش برای حفظ سیاست کووید صفر (به عنوان یک کشور، همانطور که چین انجام می دهد) به نظر می‌رسد اصلا منطقی نیست. اما همه این ها یعنی اینکه بدون ماسک بیرون برویم و سعی کنیم کرونا بگیریم؟
قطعا دروستن این را توصیه نمی‌کند، در عوض در به‌روزرسانی نهایی کرونا ابراز امیدواری کرده که مثل برخی کشورهای آسیایی فرهنگ زدن ماسک هنگام بیماری و در برخی شرایط دیگر در آلمان رقم بخورد.
دکتر برتی برگمن، که از روزهای اولیه همه گیری در نیویورک بیماران کووید را معالجه کرده و همان اوایل به این بیماری مبتلا شد، درخصوص اینکه رفتار متعادل در قبال کرونا ویروس چه خواهد بود گفت: «به طور خلاصه، آنچه من معتقدم این است که باید از عصبی بودن نسبت به کووید دست برداریم و در مورد چیزهای دیگر عصبی تر باشیم.»
تمام این‌ها به این معنا است که با توجه به اینکه کووید ۱۹ در حال حاضر خود را در بین واکسینه شده‌ها و کسانی که سابقه ابتلای قبلی به آن دارند (یعنی تقریباً همه مردم) عمدتاً به عنوان یک بیماری خاص دستگاه تنفسی فوقانی نشان می‌دهد، احتمالاً باید آن را فقط به عنوان یک عفونت استاندارد دستگاه تنفسی فوقانی درمان کنیم، و البته آگاه باشیم که با اقدامات ساده ای مانند استراحت در خانه و پوشیدن ماسک در هنگام بیماری، می توان و باید شیوع بیماری را کاهش داد.
دکتر برگمن تنها استثنا را کووید طول کشیده یا لانگ کووید می‌داند، بخصوص که حتی موارد خفیف فعلی هم می توانند بعداً به عوارض طولانی منجر شوند. اما او فکر می‌کند که مراقبت‌های معمول علائم سرماخوردگی و آنفولانزا کرونا احتمالاً در مهار کووید مؤثرتر از رویکرد رایج فعلی انجام آزمایش‌کووید به سرعت و ادامه زندگی عادی در صورت منفی شدن آن است. چرا که در خیلی از موارد تست ها چند روز بعد مثبت می‌شوند(یعنی درمان علامتی و قرنطینه تمام افراد با هر علامتی از شیوه فعلی موثرتر خواهد بود)
در مورد ایجاد مصونیت چطور؟ دکتر برگمن می‌گوید شاید تماس زودهنگام کودکان در معرض میکروب‌ها و آلرژن‌ها بعدا سودمند باشد، اما برای بزرگسالان «هزینه‌های بیمار شدن بیشتر از فواید آن است». بنابراین بله، اکثر ما احتمالاً به طور مکرر به کووید مبتلا می‌شویم. با این حال، اصلا نیازی به عجله و تلاش برای بیمار کردن خود نیست.
نظر شما