حمیدرضا طهماسبی پور - مدیر روابط عمومی و امور بین الملل شرکت صنایع شیر ایران

66 سال پیش وقتی کارخانه شیر پاستوریزه تهران ثبت رسمی شد و از 63 سال پیش تولیدات لبنی خود را در تهران و به‌دنبال آن در شهرهای دیگر که اکنون تعدادشان به 17کارخانه پگاه رسیده، آغاز کرد هدفش تولید شیر و فرآورده‌های سالم و پاستوریزه لبنی برای کمک به بهداشت و تغذیه مردم و توسعه صنعت دامپروری کشور بود و از همان ابتدا 15درصد تولید خود را به کودکان و شاگردان بی‌بضاعت استان‌های مختلف اختصاص داد تا به‌صورت رایگان حدود 30 هزار شیشه شیر بین آنها توزیع شود. نخستین محصولات تولیدی کارخانه، شیر پاستوریزه در شیشه‌های یک‌دوم و یک‌چهارم لیتری، شیرکاکائو در شیشه یک چهارم لیتری و ماست شیشه‌ای یک‌سوم لیتری کم‌چرب و پرچرب بود. اما سیر توسعه تولیدات پگاه در دهه‌های بعد هم تداوم داشت که خودکفا کردن کشور در تولید پنیر در دهه70 شمسی اوج آن بود چراکه از این سال ایرانیان با پنیرهای خارجی و اغلب دانمارکی خداحافظی کردند و برای ناشتای خود، پنیرهای بسته‌بندی پگاه را سر سفره گذاشتند.

پگاه فقط به پنیر و ماست بسنده نکرد و تمام همّ و غم خود را برای فرهنگ‌سازی افزایش مصرف دوغ گذاشت و توانست با اطلاع‌رسانی گسترده و تبلیغات متنوع میزان مصرف را از 20 هزار تن به 90 هزار تن در فاصله سه سال افزایش دهد. در مأموریت بعدی تولید محصولات پروبیوتیک در پگاه کلید خورد و این بار هم برای نخستین بار در تاریخ صنعت لبنیات کشور ماست پروبیوتیک، پنیر پروبیوتیک، دوغ پروبیوتیک و نوشیدنی کفیر در شرکت صنایع شیر ایران به تولید رسید.

در این مقال جای آن نیست تا بتوان از همه گواهینامه‌های استاندارد ملی و ایزوهای بین‌المللی و نشان‌های کیفیت و سیب سلامت نام برد اما داشتن 230 گواهی استاندارد داخلی و خارجی، 65 نشان ایمنی و سلامت از سازمان غذا و دارو، 5 دوره صادرکننده نمونه کشوری و دو دوره صادرکننده ممتاز ملی و ... تنها در قاب پگاه جای دارد که این همه حکایت از تلاش ده هزار نیروی انسانی برای تولید کیفی‌ترین محصول لبنی و بالا بردن سرانه مصرف لبنیات دارد.

حضور و ماندگاری شرکت صنایع شیر ایران از ابتدای اجرای طرح شیر مدارس «شما» نه تنها به دوران حال که به سال‌های آغازین تولید شیر پاستوریزه در این کارخانه برمی‌گردد آن زمان که در دهه‌های پیش از انقلاب هم شیر در بسته‌بندی‌های پاکتی به‌عنوان تغذیه دانش‌آموزی میان فرزندان این مرز و بوم به‌صورت رایگان توزیع می‌شد.

این همه، هم افتخار است و هم غرور. هم سربلندی است و هم مایه خشنودی. همه شادمانی و هم دغدغه. هم نوستالژی است و هم نگاهی رو به آینده. هم تولید است و رفاقت و هم صادرات و رقابت.

پگاه برای آنچه اکنون است، راه درازی را پشت سر گذاشته‌؛ خستگی‌ها و بی‌خوابی‌ها‌، زیان‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها، خلق ایده‌ها و تصمیم‌ها، جوایز و نشان‌ها، کوران مواد اولیه و سختی‌های صادرات و ... .

به‌طور قطع آنچه در این 66 سال به دست آمده، سهل و آسان نبوده. تلاشی بوده به وسعت 66 سال، 792 ماه، 3168 هفته، 22 هزار و 176روز، 532 هزار و 224 ساعت، 31 میلیون و 933 هزار و 440 دقیقه و یک میلیارد و 916 میلیون و 6 هزار و 400 ثانیه که برای تک‌تک این ثانیه‌ها، یکایک مدیران عامل از ابتدا تاکنون، مدیران شرکت‌های تابعه، مدیران میانی و خطوط تولید، کارشناسان تولید، فنی و کیفیت، کارگران زحمتکش و خستگی‌ناپذیر زحمت کشیده‌اند و زندگی خویش را با آن گره زده‌اند.

با این پیشینه، افق آینده پگاه بازهم ارتقای صنعت لبنیات است؛ تولید باکیفیت، افزایش سرانه مصرف لبنیات، نوآوری در تولید فرآورده‌های لبنی، پوشش بی‌کم و کاست بازار داخلی، تداوم حضور در بازارهای صادراتی و تلاش دوچندان برای فرهنگ‌سازی مصرف لبنیات.

نقطه‌ای که اکنون پگاه در آن ایستاده، جای توقف نیست و سیر حرکت فقط رو به جلو است. پیشتازی در راهی که رقبا هم در آن هم مسیرند و البته کار آسانی نیست. پس با آن پیشینه ماندگار و برخورداری از همه توان فنی، تجربی، علمی و نیروی انسانی باز هم در اوج خواهد ماند.