آنقدر بی‌پیرایه و صادقانه سخن می‌گوید که به راحتی گمان می‌کنید حرف دلش را بر زبان جاری می‌سازد.
تشنه پیروزی در انتخابات نیست و حضورش را یک تلاش برای کمک به بخش خصوصی قلمداد می‌کند و با کوله‌باری از تجربه برای حضور تضمین شده فعالان واقعی بخش خصوصی آماده کناره‌گیری است. از بطن بخش خصوصی برآمده و کارآفرینی‌اش شهره عام و خاص است.
آنچه در پی می‌آید ماحصل گفت‌وگو با احمد صادقیان، رییس هیات مدیره شرکت «تک‌ماکارون» است که با هم می‌خوانیم:
در این دوره انتخابات شاهد رقابت تنگاتنگ ائتلاف‌ها و گروه‌های مختلف هستیم. به اعتقاد جنابعالی دلیل این گرمای رقابت‌های انتخاباتی ناشی از چه عواملی است؟
اعتقاد دارم موقعیت و جایگاه اتاق بسیار بالاتر از همین میزان گرمای رقابت‌هاست و اتاق هنوز تا رسیدن به جایگاه واقعی‌اش فاصله دارد. البته در طول 2 سال اخیر با روی کار آمدن دولت یازدهم اتاق تاحدودی توانست قابلیت‌هایش را به رخ فعالان اقتصادی بکشد. ازاین رو فعالان اقتصادی نیز در تکاپو هستند تا شاید بتوانند دراین روند اثرگذار باشند. امیدوارم روزی اتاق بازرگانی به عنوان پایگاه اصلی بخش بتواند در عرصه اقتصاد کشور نقش‌آفرین باشد.
در دنیا اتاق‌های بازرگانی جایگاه بسیار مستحکمی دارند و به عنوان پایگاه اصلی بخش خصوصی در تمام مباحث و حتی در انتخابات دولت و مجلس ایفای نقش می‌کنند. اعتقاد دارم هم‌اکنون اتاق در مسیر خوبی قرار گرفته و امیدوارم هرچه سریع‌تر در جایگاه واقعی‌اش قرار بگیرد.
عموما تشکل‌های قوی در چنین شرایطی می‌توانند نقش‌آفرینی کنند، به اعتقاد جنابعالی آیا در تشکل‌های صنایع غذایی انسجام لازم در راستای حضور یکپارچه و سرنوشت‌ساز در آزمون بزرگی نظیر انتخابات اتاق وجود دارد؟
بی‌شک تشکل‌ها می‌توانند نقش بسیار مهمی در این فضا ایفا کنند. امیدوارم روزی به آن جایگاه برسیم. البته به گمان من تا رسیدن به آن روز هم‌اکنون فاصله بسیاری وجود دارد. احساس می‌کنم برخی گروه‌هایی که وجهه سیاسی و یا وابستگی دولتی دارند هنوز در اتاق حضور دارند. البته آنها هم با حسن نیت و تفکر بخش خصوصی وارد اتاق شده‌اند، اما به دلیل آنکه کماکان ارتباطاتی دارند، مقداری از حرکت‌های اثرگذارتر فاصله می‌گیرند.
به عنوان یک کاندیدای فعال در انتخابات «اتاق تهران» نسبت به برخی مصلحت‌اندیشی‌های اتاق در دولت گذشته چه نظری دارید؟
اگر فعالان اقتصادی دارنده کارت بازرگانی پای صندوق‌های رای بیایند و در ا نتخاب خود دقت کنند تا بتوانیم بخش خصوصی واقعی را در پارلمان بخش خصوصی قرار دهیم مشکلات تا حد زیادی مرتفع خواهد شد.
جنابعالی به عنوان یکی از چهره های صنعت غذا در صورت ورود به اتاق چه برنامه‌هایی را در اولویت کاری خود می‌گذارید؟
پس از حدود 37 سال سابقه تولید و فعالیت در صنعت‌های مختلف، امیدوارم بتوانم اندوخته مناسبی برای ایفای نقش در اتاق بازرگانی داشته باشم. در دوره‌های گذشته تعداد فعالین اتاق بیشتر از تجار بود و ماهیت اتاق بیشتر به سوی بازرگانی بود، به گمان من در این دروه با توجه به اینکه 6 کرسی به کشاورزی اختصاص یافته با وجود آنکه کافی نیست اما به نظر می‌رسد در گام نخست حرکت ارزشمندی تلقی شود.
به عنوان یک فعال صنعت غذا چه توصیه‌ای به واجدان شرایط حضور در ا نتخابات دارید؟
اگر فعالان صنایع غذایی به دنبال فرستادن نمایندگان واقعی خود به اتاق بازرگانی هستند باید در صحنه حاضر شوند و حضور فعال در این انتخابات داشته باشند.
ممکن است بفرمایید چگونه وارد ائتلاف فردا شدید و به نظر جنابعالی آیا این ائتلاف می‌تواند اتاق فردای مدنظرش را ایجاد کند؟
در انتخابات یک کاندیدا یا باید به صورت آزاد مشارکت می‌کرد و یا در یکی از گروه‌ها حضور می‌یافت. برخی گروه‌ها از من دعوت کردند و در جلسات آن گروه‌ها هم حاضر شدم، ولی احساس کردم که در ائتلاف فردا نقش فعالان صنایع غذایی پررنگ‌تر است و تعداد بیشتری حاضر هستند. از این رو دعوت این گروه را پذیرفتم.
اعتقاد دارم این ائتلاف گروه قوی را تشکیل داده که از تمام اقشار هم در آن حضور دارند.
در راستای وفاق بیشتر فعالان صنعت غذا و اینکه به دلیل تعدد کاندیداهای صاحب نام دچار ریزش آرا نشوند، چه توصیه‌ای دارید؟
اگر لازم باشد برای حضور تعدادی از صاحب‌نامان صنعت غذا در این انتخابات افرادی به نفع آنها کنار بکشد، بنده آمادگی کامل دارم. برای ما مهم این است که افراد توانمند و نمایندگان واقعی بخش خصوصی در کرسی‌های این بخش بنشینند. هم‌اکنون 3 دبیرکل فعلی و گذشته کانون در انتخابات حاضر هستند که رقابت در این گروه را سخت کرده است.
اگر سخن پایانی دارید، بفرمایید.
آرزو دارم تمام افرادی که با حسن نیت وارد این عرصه رقابت شده‌اند و حتی آنهایی که وقت می‌گذارند و 18 اسفند پای صندوق‌های رای حاضر می‌شوند به اهداف خود دست یابند.
برنامه‌های احمد صادقیان برای حضور در اتاق تهران
علاقمند بوده و هستیم که در بخش تولید کماکان به انجام وظایف خود در قبال کشور پرداخته و امور مهمی چون حضور در اتاق را به عزیزانی ذیصلاح واگذارم، اما دعوت برخی افراد متعهد و شرایط حساس اقتصاد کشور (که در حال حاضر از اهم اولویتهای ملی است). مرا برآن داشت تا با مدیران و کارآفرینان همفکر، در مسیر ساخت فردایی بهتر (البته در حیطه اختیارات قانونی اتاق) ضمن ایفای نقش در حوزه تولید، همراه شویم.
امیدم برآن است چندین دهه تجربه که از رهگذر تاسیس ده‌ها واحد صنعتی (تماما خصوصی و اکثرا فامیلی) و 2 دوره حضور درهیات رییسه اتاق یزد حاصل شده است، در نهاد ارزشمند اتاق تهران مفید باشد.
واقعیاتی که امروزه همه ما فعالان اقتصادی کشور، خصوصا در بخش خصوصی و به طور خاص در حوزه تولید با آن مواجه هستیم، حقایق تلخی است که تبدیل آن به شایسته‌ها و بایسته‌های شیرین، همت والا و عزم پایدار و اهتمامی نستوه را مطالبه می‌کند.
کشور عزیزمان ایران، دارای آنچنان مواهب و ظرفیت‌هایی است که حتی سنجیدن خاک آن با طلا، براین سرزمین جفاست. نیروی انسانی جوان و تحصیلکرده، منابع طبیعی متعدد و سرشار، مزیتهای فراوان جغرافیایی و راهبردی در سطوح بین‌المللی و منطقه‌ای، تنها بخشی از داشته های بی‌انتهای این کشور است که متاسفانه بهره‌برداری مناسب و متناسب از این همه داشته‌ها، نداشته‌ایم.
سهم اندک بخش خصوصی در اقتصاد ملی، موانع متعددی (که ناخواسته) بر سر راه ایجاد شغل و انگیزه برای جوانان (به عنوان بزرگترین سرمایه‌های ملی) قرار داده‌ایم، عدم درک الزامات عصر نوین و دنیای امروزی اقتصاد جهانی (که شالوده آن برپایه ارتباطات بنا شده است)، استفاده حداقلی از توان و ظرفیتهای بنیان‌های قانونی مردم نهادی چون (اتاق) عدم توجه کافی به نیازها و مزیتهای اقتصادی کشور، اجرای نامناسب اسناد ملی، (نظیر سند چشم‌انداز و برنامه‌های توسعه، اصل 44 و ابلاغیه های راهبردی مرتبط با اقتصاد)، اتکا به منابع طبیعی و غفلت از فردای بدون این منابع، نبود تعامل مناسب بین همه بخش‌های مرتبط با اقتصاد، عدم بهره‌برداری مناسب از منابع و ذخایر مشترک با کشورهای همسایه (اعم از: نفتی، گازی، آبی و صیادی و... که موجب اطرار فراوان کشور شده است) و... اهم اشکالاتی است که بایستی دست در دست یکدیگر، در اصلاح آنها بکوشیم.
در این تحول آفرینی و صلاح و مصلحت اندیشی (اتاق) به عنوان دالان ارتباطی بخش‌های خصوصی با قوای سه‌گانه (مجریه، مقننه و قضائیه) کانون و محفل تلاقی اندیشه‌ها و تجربیات، جایگاهی بی‌بدیل و بی نظیر را داراست.
از این رو بایستی تمامی داشته‌های ذاتی (اتاق) در مسیر آینده‌نگری بهتر کشور، به فعلیت درآید و تبدیل به محلی برای ارایه بهترین روش‌های توسعه در ابعاد و اصناف گوناگون اقتصاد ملی گردد.
منبع: اقتصاد سبز
تشنه پیروزی در انتخابات نیست و حضورش را یک تلاش برای کمک به بخش خصوصی قلمداد می‌کند و با کوله‌باری از تجربه برای حضور تضمین شده فعالان واقعی بخش خصوصی آماده کناره‌گیری است. از بطن بخش خصوصی برآمده و کارآفرینی‌اش شهره عام و خاص است.
آنچه در پی می‌آید ماحصل گفت‌وگو با احمد صادقیان، رییس هیات مدیره شرکت «تک‌ماکارون» است که با هم می‌خوانیم:
در این دوره انتخابات شاهد رقابت تنگاتنگ ائتلاف‌ها و گروه‌های مختلف هستیم. به اعتقاد جنابعالی دلیل این گرمای رقابت‌های انتخاباتی ناشی از چه عواملی است؟
اعتقاد دارم موقعیت و جایگاه اتاق بسیار بالاتر از همین میزان گرمای رقابت‌هاست و اتاق هنوز تا رسیدن به جایگاه واقعی‌اش فاصله دارد. البته در طول 2 سال اخیر با روی کار آمدن دولت یازدهم اتاق تاحدودی توانست قابلیت‌هایش را به رخ فعالان اقتصادی بکشد. ازاین رو فعالان اقتصادی نیز در تکاپو هستند تا شاید بتوانند دراین روند اثرگذار باشند. امیدوارم روزی اتاق بازرگانی به عنوان پایگاه اصلی بخش بتواند در عرصه اقتصاد کشور نقش‌آفرین باشد.
در دنیا اتاق‌های بازرگانی جایگاه بسیار مستحکمی دارند و به عنوان پایگاه اصلی بخش خصوصی در تمام مباحث و حتی در انتخابات دولت و مجلس ایفای نقش می‌کنند. اعتقاد دارم هم‌اکنون اتاق در مسیر خوبی قرار گرفته و امیدوارم هرچه سریع‌تر در جایگاه واقعی‌اش قرار بگیرد.
عموما تشکل‌های قوی در چنین شرایطی می‌توانند نقش‌آفرینی کنند، به اعتقاد جنابعالی آیا در تشکل‌های صنایع غذایی انسجام لازم در راستای حضور یکپارچه و سرنوشت‌ساز در آزمون بزرگی نظیر انتخابات اتاق وجود دارد؟
بی‌شک تشکل‌ها می‌توانند نقش بسیار مهمی در این فضا ایفا کنند. امیدوارم روزی به آن جایگاه برسیم. البته به گمان من تا رسیدن به آن روز هم‌اکنون فاصله بسیاری وجود دارد. احساس می‌کنم برخی گروه‌هایی که وجهه سیاسی و یا وابستگی دولتی دارند هنوز در اتاق حضور دارند. البته آنها هم با حسن نیت و تفکر بخش خصوصی وارد اتاق شده‌اند، اما به دلیل آنکه کماکان ارتباطاتی دارند، مقداری از حرکت‌های اثرگذارتر فاصله می‌گیرند.
به عنوان یک کاندیدای فعال در انتخابات «اتاق تهران» نسبت به برخی مصلحت‌اندیشی‌های اتاق در دولت گذشته چه نظری دارید؟
اگر فعالان اقتصادی دارنده کارت بازرگانی پای صندوق‌های رای بیایند و در ا نتخاب خود دقت کنند تا بتوانیم بخش خصوصی واقعی را در پارلمان بخش خصوصی قرار دهیم مشکلات تا حد زیادی مرتفع خواهد شد.
جنابعالی به عنوان یکی از چهره های صنعت غذا در صورت ورود به اتاق چه برنامه‌هایی را در اولویت کاری خود می‌گذارید؟
پس از حدود 37 سال سابقه تولید و فعالیت در صنعت‌های مختلف، امیدوارم بتوانم اندوخته مناسبی برای ایفای نقش در اتاق بازرگانی داشته باشم. در دوره‌های گذشته تعداد فعالین اتاق بیشتر از تجار بود و ماهیت اتاق بیشتر به سوی بازرگانی بود، به گمان من در این دروه با توجه به اینکه 6 کرسی به کشاورزی اختصاص یافته با وجود آنکه کافی نیست اما به نظر می‌رسد در گام نخست حرکت ارزشمندی تلقی شود.
به عنوان یک فعال صنعت غذا چه توصیه‌ای به واجدان شرایط حضور در ا نتخابات دارید؟
اگر فعالان صنایع غذایی به دنبال فرستادن نمایندگان واقعی خود به اتاق بازرگانی هستند باید در صحنه حاضر شوند و حضور فعال در این انتخابات داشته باشند.
ممکن است بفرمایید چگونه وارد ائتلاف فردا شدید و به نظر جنابعالی آیا این ائتلاف می‌تواند اتاق فردای مدنظرش را ایجاد کند؟
در انتخابات یک کاندیدا یا باید به صورت آزاد مشارکت می‌کرد و یا در یکی از گروه‌ها حضور می‌یافت. برخی گروه‌ها از من دعوت کردند و در جلسات آن گروه‌ها هم حاضر شدم، ولی احساس کردم که در ائتلاف فردا نقش فعالان صنایع غذایی پررنگ‌تر است و تعداد بیشتری حاضر هستند. از این رو دعوت این گروه را پذیرفتم.
اعتقاد دارم این ائتلاف گروه قوی را تشکیل داده که از تمام اقشار هم در آن حضور دارند.
در راستای وفاق بیشتر فعالان صنعت غذا و اینکه به دلیل تعدد کاندیداهای صاحب نام دچار ریزش آرا نشوند، چه توصیه‌ای دارید؟
اگر لازم باشد برای حضور تعدادی از صاحب‌نامان صنعت غذا در این انتخابات افرادی به نفع آنها کنار بکشد، بنده آمادگی کامل دارم. برای ما مهم این است که افراد توانمند و نمایندگان واقعی بخش خصوصی در کرسی‌های این بخش بنشینند. هم‌اکنون 3 دبیرکل فعلی و گذشته کانون در انتخابات حاضر هستند که رقابت در این گروه را سخت کرده است.
اگر سخن پایانی دارید، بفرمایید.
آرزو دارم تمام افرادی که با حسن نیت وارد این عرصه رقابت شده‌اند و حتی آنهایی که وقت می‌گذارند و 18 اسفند پای صندوق‌های رای حاضر می‌شوند به اهداف خود دست یابند.
برنامه‌های احمد صادقیان برای حضور در اتاق تهران
علاقمند بوده و هستیم که در بخش تولید کماکان به انجام وظایف خود در قبال کشور پرداخته و امور مهمی چون حضور در اتاق را به عزیزانی ذیصلاح واگذارم، اما دعوت برخی افراد متعهد و شرایط حساس اقتصاد کشور (که در حال حاضر از اهم اولویتهای ملی است). مرا برآن داشت تا با مدیران و کارآفرینان همفکر، در مسیر ساخت فردایی بهتر (البته در حیطه اختیارات قانونی اتاق) ضمن ایفای نقش در حوزه تولید، همراه شویم.
امیدم برآن است چندین دهه تجربه که از رهگذر تاسیس ده‌ها واحد صنعتی (تماما خصوصی و اکثرا فامیلی) و 2 دوره حضور درهیات رییسه اتاق یزد حاصل شده است، در نهاد ارزشمند اتاق تهران مفید باشد.
واقعیاتی که امروزه همه ما فعالان اقتصادی کشور، خصوصا در بخش خصوصی و به طور خاص در حوزه تولید با آن مواجه هستیم، حقایق تلخی است که تبدیل آن به شایسته‌ها و بایسته‌های شیرین، همت والا و عزم پایدار و اهتمامی نستوه را مطالبه می‌کند.
کشور عزیزمان ایران، دارای آنچنان مواهب و ظرفیت‌هایی است که حتی سنجیدن خاک آن با طلا، براین سرزمین جفاست. نیروی انسانی جوان و تحصیلکرده، منابع طبیعی متعدد و سرشار، مزیتهای فراوان جغرافیایی و راهبردی در سطوح بین‌المللی و منطقه‌ای، تنها بخشی از داشته های بی‌انتهای این کشور است که متاسفانه بهره‌برداری مناسب و متناسب از این همه داشته‌ها، نداشته‌ایم.
سهم اندک بخش خصوصی در اقتصاد ملی، موانع متعددی (که ناخواسته) بر سر راه ایجاد شغل و انگیزه برای جوانان (به عنوان بزرگترین سرمایه‌های ملی) قرار داده‌ایم، عدم درک الزامات عصر نوین و دنیای امروزی اقتصاد جهانی (که شالوده آن برپایه ارتباطات بنا شده است)، استفاده حداقلی از توان و ظرفیتهای بنیان‌های قانونی مردم نهادی چون (اتاق) عدم توجه کافی به نیازها و مزیتهای اقتصادی کشور، اجرای نامناسب اسناد ملی، (نظیر سند چشم‌انداز و برنامه‌های توسعه، اصل 44 و ابلاغیه های راهبردی مرتبط با اقتصاد)، اتکا به منابع طبیعی و غفلت از فردای بدون این منابع، نبود تعامل مناسب بین همه بخش‌های مرتبط با اقتصاد، عدم بهره‌برداری مناسب از منابع و ذخایر مشترک با کشورهای همسایه (اعم از: نفتی، گازی، آبی و صیادی و... که موجب اطرار فراوان کشور شده است) و... اهم اشکالاتی است که بایستی دست در دست یکدیگر، در اصلاح آنها بکوشیم.
در این تحول آفرینی و صلاح و مصلحت اندیشی (اتاق) به عنوان دالان ارتباطی بخش‌های خصوصی با قوای سه‌گانه (مجریه، مقننه و قضائیه) کانون و محفل تلاقی اندیشه‌ها و تجربیات، جایگاهی بی‌بدیل و بی نظیر را داراست.
از این رو بایستی تمامی داشته‌های ذاتی (اتاق) در مسیر آینده‌نگری بهتر کشور، به فعلیت درآید و تبدیل به محلی برای ارایه بهترین روش‌های توسعه در ابعاد و اصناف گوناگون اقتصاد ملی گردد.
منبع: اقتصاد سبز
نظر شما