در حالی که به گفته دبیرانجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی حدود 70 درصد آب‌های بسته‌بندی شده موجود در بازار آب‌های معدنی هستند،ا نام آب آشامیدنی در اکثر آب‌های بسته‌بندی شده به چشم می‌خورد و تفاوت این دو نوع برای عامه مردم تعریف نشده است.

میان آب آشامیدنی و آب معدنی تفاوت‌هایی وجود دارد اما عامه مردم آب‌های بسته‌بندی را آب معدنی تلقی می‌کنند و نسبت به خرید و مصرف آن اطمینان کامل دارند. البته باید گفت که آب معدنی و آب آشامیدنی هر دو از نظر سلامت مورد اطمینان هستند و تفاوت جدی میان آن‌ها در طبیعی بودن و اضافه شدن برخی مواد به آب آشامیدنی است و این در حالی است که قیمت آب‌ معدنی و آشامیدنی در بازار یکسان است که شاید همین امر نیز موجب بی توجهی خریداران نسبت به تفکیک آب معدنی از آب بسته بندی شده است.

در همین راستا پیمان فروهر، دبیر انجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی گفت: تفاوت آب معدنی و آشامیدنی در استاندارهای تعریف‌شده برای آنهاست؛ به طوری که آب معدنی باید از سفره‌های زیرزمینی در مناطق بکر استحصال شود و محل قرارگیری کارخانه آن نیز در مناطق دور از هر گونه آلودگی انسانی و حیوانی باشد، در حالی که برای دریافت مجوز احدث کارخانه آب آشامیدنی چنین ممیزی وجود ندارد.

فروهر ادامه داد: کارخانه آب آشامیدنی را حتی می‌توان در کنار یک شهرک صنعتی احداث کرد چرا که در صورت آلوده شدن محصول نهایی می‌توان آن را با فرآیندها و تغییرات شیمیایی از آلودگی‌ها پاک کرد.

وی با تاکید بر اینکه در آب‌های معدنی اجازه استفاده از روش‌های شیمیایی برای تصفیه وجود ندارد، گفت: اگرچه آب‌های آشامیدنی به روش‌های شیمیایی و کلرزنی، تابش اشعه UV و اسمز معکوس تصفیه می‌شوند اما تولیدکننده در تولید هر دو محصول ملزم به رعایت موارد ایمنی برای مصرف‌کننده هستند و در کیفیت محصول نهایی و سلامتی آن تفاوتی میان آب معدنی و آب آشامیدنی وجود ندارد.

دبیر انجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی با بیان اینکه در آب‌های معدنی ثبات نسبی پارامترهای معدنی باید احراز شود، اظهارکرد: آنالیز پارامترهای معدنی مانند کلسیم، نیترات، سدیم و... در آب‌های معدنی باید در چهار فصل از ثبات نسبی برخوردار باشد، در حالی که این ثبات پارامترها در آب‌های آشامیدنی شرط نیست و می‌تواند در هر فصل از سال در نوسان باشد.

وی ادامه داد: چشمه و یا منبع آب برداشت شده باید در ریزالمنت‌هایی مانند روی و آلومینیوم از ثبات نسبی برخوردار باشد اما در آب‌های آشامیدنی چنین الزامی وجود ندارد.

فروهر با بیان اینکه مردم بر خرید آب معدنی تاکید دارند، گفت: به طور مثال برخی میزان کلسیم موجود در آب معدنی را چند برابر آب آشامیدنی تصور می‌کنند، در حالی که ممکن است کارخانه‌ای میزان کلسیم در آب آشامیدنی تولیدی خود را به میزان آب معدنی اضافه کند.

فروهر در پاسخ به این سوال که آیا نباید قیمت آب معدنی و آشامیدنی متفاوت باشد؟ گفت: در تولید هر دو محصول فرآیندهایی از جمله توزیع، تعداد نیرو و پرسنل اشتغال به کار و حتی وزن بطری یکسان است؛ بنابراین باید قیمت آنها نیز یکسان باشد.

وی با تاکید بر اینکه در تولید آب معدنی و آشامیدنی تمام عوامل اثرگذار در تولید با هم برابر هستند، اظهار کرد: هزینه‌های تولید در آب معدنی و آشامیدنی تقریبا با هم برابر است و در جایی که قیمت‌گذاری‌ها بر عهده مردم نیست؛ بنابراین باید نرخ هر دو محصول نیز یکسان باشد.

دبیر انجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی خاطر نشان کرد: در سایر کشورها هر کدام از این محصولات قیمتی متفاوت دارند و نرخ‌ها را مغازه‌داران به جای کارخانه‌ها بر اساس برند، کیفیت و تقاضای مردم تعیین می‌کنند، در حالی که در کشور ما سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان هر سال محصولات را یکسان قیمت‌گذاری می‌کند.

منبع:ایسنا