منصور انصاری
گرچه روز معلم سپري شده و همه می‌دانيم معلمان حال و روز خوشي ندارند، مسئولان هم به خوبي می‌دانند و می‌كوشند كه كار كنند اما در حدي كه تحول ساز باشد نمي توانند، تنها می‌ماند كه از آنان به بهانه‌های مختلف ياد كنيم. من هم چون سايرين كه همگي مديون معلمان هستيم و نمي توانيم جز نكوداشت ياد و خاطره آنان كاري چشمگير انجام دهيم ياد می‌كنم؛ از معلم فرزانه اي كه حكايتي عبرت آموز از «امير ارسلان نامدار» بازگو كرد.
كلاس سوم ابتدائي بودم، بسيار كم فهم اما اين پير فرزانه بر آن بود كه به بهانه افسانه امير ارسلان مفهومي ماندگار را در اذهان و جان ما به جاي گذارد كه گذاشت، روحش قرين رحمت باد. حكايت كرد كه روزي از روزهاي روزگار، امير رسلان دلاور نامدار زير درختي گشن به خواب خوش بهاري رفته بود، به ناگاه ديوي تنوره كشيد و بر وي ظاهر شد، دلاور افسانه، شمشير بُرّان از نيام بر كشيد و ديو نگون بخت را شقه كرد، باز ديو ديگر از فراز تنوره كشيد و امير ارسلان تا غروب ديوان بسيار همي كشت اما همچنان فرود می‌آمدند، گويا قرار بود تا ابد پديدار شوند و پاياني بر ظهور آنان تصور نمي شد، دلاور افسانه سر بر آسمان برداشت تا از دادار روزگار طلب كمك كند.
به ناگاه دريافت بر بالاي شاخه اي بلند مادر ديوان« فولاد زره ديو» تركه اي بر دست دارد و با هر تكان برگي فرو می‌ريزد كه به ديوي مهيب تبديل می‌شود، امير ارسلان كمان بركشيد و تيري خدنگ به جانب مادر ديوان روانه كرد كه گريخت و ديگر ديوي فرو نيامد، در اوج اين افسانه شيرين، معلم فرزانه، ما را درسي آموخت كه هنوز بعد از نيم قرن فراموش نكرده ام و آن رابطه «علت و معلول» بود. او گفت: مادر ديوان «فولاد زره ديو» علت بود و ديوان بسيار ديگر معلول، تا وقتي امير ارسلان علت را نشانه نگرفته بود، ديوان بسيار ديگر همچنان براي نابودي امير ارسلان فرود می‌آمدند. حال اين حكايت كودكانه ولي عميق را آورديم تا وزارت بهداشت، درمان، آموزش پزشكي و وزير مردم دار و مردم دوست اين وزارتخانه را متوجه علت كنيم، بودجه هنگفت درخور و البته ارزشمند و ضروري كه تخصيص نيافتن آن در دولت‌های پيشين غفلت نسبت به مردم و دريغي در حق جامعه به ويژه دهك‌های متوسط و پائين بوده است، براي سلامت و درمان اختصاص يافته است، اما گويا فقط «درمان» آن در اعتبارات و تخصيص هاملحوظ می‌شود و سلامت به كلي فراموش شده است.
در واقع وزير بهداشت و معاونان ايشان ظاهراً نمي خواهند اين اصل بديهي را بپذيرند كه عدم سلامت عمومي علت بسياري از بيماري هاست و ده ها و صد ها شاخص قبل از درمان و در حوزه سلامت وجود دارد كه تحقق و اجرائي كردن آنها نياز به بودجه دارد؛ گسترش فرهنگ مصرف شير، به ويژه شير فراوری شده پاستوريزه، كمك به مدارس براي خريد مواد لبني سالم قابل استفاده و انواع شير مخلوط با آب ميوه ها، مغذي كردن بسياري از مواد غذايي، معرفي الگوهاي مصرف ساده و قابل دسترس براي جوانان و نوجوانان، برگزاري مسابقات غذاي سالم و در حوزه زير ساخت ها، تخصيص اعتبارات براي نظارت گسترده تر سازمان دامپزشكي بر مواد غذايي با منشاء دامي، كمك به واردات سموم كم عارضه داراي استانداردهاي جهاني محيط زيست، تشويق و ترغيب وارد كنندگان و توليد كنندگان كودها آلي زيستي، كمك اعتباري به گسترش مبارزات بيولوژيك در عرصه آفات كشاورزي، كمك‌هایاعتباري براي محققان و دانشمنداني كه در اين حوزه فعاليت تحقيقاتي مطالعاتي دارند، و به طور كلي تخصيص بخشي از اعتبارات سلامت براي توليد مواد غذايي سالم و فرآورده‌های زراعي و باغباني از مقطع قبل از توليد تا بسته‌بندي و عرضه در واحدهای صنفی با تعریف یک راهبرد و در چارچوب تعامل با وزارت جهاد كشاورزي با عنوان «گسترش سلامت پيش از درمان».
آيا گمان نمي شود اگر فقط بخشي از اين مصاديق مورد توجه قرار گيرد بحث هزينه‌های هنگفت و روز افزون درمان به شدت كاهشمی‌يابد؟ اينكه توپ سلامت را شوت كنيم به ميدان اين و آن محصول و فرآورده دام و طيور يا كشاورزي و مواد غذايي و تبديلي موجب نمي شود كه بيش از گذشته از توجه به سلامت عمومي جامعه كه پيش شرط درمان است دور شويم؟ آيا خيلي غير منطقي و دور از ذهن است اگر بگویيم حال كه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي به بودجه اي تقريباً قابل توجه دست يافته است بخشي از آن را صرف سرچشمه سلامت كه همانا فرآيند توليد غلات، ميوه،صيفي، سبزي، تره بار، فرآورده‌های دام و طيور و به طور كلي غذاي سالم و بهداشتي است نمايد؟
آيا اين تصميم شجاعانه، كه البته ممكن است گفته شود كه سموم و كودهاي پرعارضه چه ربطي به وزارت بهداشت و درمان دارد، خود اقدامي كارساز و تعيين كننده در كاهش هزينه‌های درمان كه غالباً متاثر از تغذيه ناسالم است نخواهد بود!؟ كافي است يك لحظه فرا بخشي فكر و عمل کنيم، بدون ترديد تحولی ايجاد خواهد شد که ضمن صرف هزينه هايي بسيار كمتر از هزينه‌های سنگين درمان،ماندگاري هميشگي در فرهنگ عمومي نيز خواهد داشت !
گرچه روز معلم سپري شده و همه می‌دانيم معلمان حال و روز خوشي ندارند، مسئولان هم به خوبي می‌دانند و می‌كوشند كه كار كنند اما در حدي كه تحول ساز باشد نمي توانند، تنها می‌ماند كه از آنان به بهانه‌های مختلف ياد كنيم. من هم چون سايرين كه همگي مديون معلمان هستيم و نمي توانيم جز نكوداشت ياد و خاطره آنان كاري چشمگير انجام دهيم ياد می‌كنم؛ از معلم فرزانه اي كه حكايتي عبرت آموز از «امير ارسلان نامدار» بازگو كرد.
كلاس سوم ابتدائي بودم، بسيار كم فهم اما اين پير فرزانه بر آن بود كه به بهانه افسانه امير ارسلان مفهومي ماندگار را در اذهان و جان ما به جاي گذارد كه گذاشت، روحش قرين رحمت باد. حكايت كرد كه روزي از روزهاي روزگار، امير رسلان دلاور نامدار زير درختي گشن به خواب خوش بهاري رفته بود، به ناگاه ديوي تنوره كشيد و بر وي ظاهر شد، دلاور افسانه، شمشير بُرّان از نيام بر كشيد و ديو نگون بخت را شقه كرد، باز ديو ديگر از فراز تنوره كشيد و امير ارسلان تا غروب ديوان بسيار همي كشت اما همچنان فرود می‌آمدند، گويا قرار بود تا ابد پديدار شوند و پاياني بر ظهور آنان تصور نمي شد، دلاور افسانه سر بر آسمان برداشت تا از دادار روزگار طلب كمك كند.
به ناگاه دريافت بر بالاي شاخه اي بلند مادر ديوان« فولاد زره ديو» تركه اي بر دست دارد و با هر تكان برگي فرو می‌ريزد كه به ديوي مهيب تبديل می‌شود، امير ارسلان كمان بركشيد و تيري خدنگ به جانب مادر ديوان روانه كرد كه گريخت و ديگر ديوي فرو نيامد، در اوج اين افسانه شيرين، معلم فرزانه، ما را درسي آموخت كه هنوز بعد از نيم قرن فراموش نكرده ام و آن رابطه «علت و معلول» بود. او گفت: مادر ديوان «فولاد زره ديو» علت بود و ديوان بسيار ديگر معلول، تا وقتي امير ارسلان علت را نشانه نگرفته بود، ديوان بسيار ديگر همچنان براي نابودي امير ارسلان فرود می‌آمدند. حال اين حكايت كودكانه ولي عميق را آورديم تا وزارت بهداشت، درمان، آموزش پزشكي و وزير مردم دار و مردم دوست اين وزارتخانه را متوجه علت كنيم، بودجه هنگفت درخور و البته ارزشمند و ضروري كه تخصيص نيافتن آن در دولت‌های پيشين غفلت نسبت به مردم و دريغي در حق جامعه به ويژه دهك‌های متوسط و پائين بوده است، براي سلامت و درمان اختصاص يافته است، اما گويا فقط «درمان» آن در اعتبارات و تخصيص هاملحوظ می‌شود و سلامت به كلي فراموش شده است.
در واقع وزير بهداشت و معاونان ايشان ظاهراً نمي خواهند اين اصل بديهي را بپذيرند كه عدم سلامت عمومي علت بسياري از بيماري هاست و ده ها و صد ها شاخص قبل از درمان و در حوزه سلامت وجود دارد كه تحقق و اجرائي كردن آنها نياز به بودجه دارد؛ گسترش فرهنگ مصرف شير، به ويژه شير فراوری شده پاستوريزه، كمك به مدارس براي خريد مواد لبني سالم قابل استفاده و انواع شير مخلوط با آب ميوه ها، مغذي كردن بسياري از مواد غذايي، معرفي الگوهاي مصرف ساده و قابل دسترس براي جوانان و نوجوانان، برگزاري مسابقات غذاي سالم و در حوزه زير ساخت ها، تخصيص اعتبارات براي نظارت گسترده تر سازمان دامپزشكي بر مواد غذايي با منشاء دامي، كمك به واردات سموم كم عارضه داراي استانداردهاي جهاني محيط زيست، تشويق و ترغيب وارد كنندگان و توليد كنندگان كودها آلي زيستي، كمك اعتباري به گسترش مبارزات بيولوژيك در عرصه آفات كشاورزي، كمك‌هایاعتباري براي محققان و دانشمنداني كه در اين حوزه فعاليت تحقيقاتي مطالعاتي دارند، و به طور كلي تخصيص بخشي از اعتبارات سلامت براي توليد مواد غذايي سالم و فرآورده‌های زراعي و باغباني از مقطع قبل از توليد تا بسته‌بندي و عرضه در واحدهای صنفی با تعریف یک راهبرد و در چارچوب تعامل با وزارت جهاد كشاورزي با عنوان «گسترش سلامت پيش از درمان».
آيا گمان نمي شود اگر فقط بخشي از اين مصاديق مورد توجه قرار گيرد بحث هزينه‌های هنگفت و روز افزون درمان به شدت كاهشمی‌يابد؟ اينكه توپ سلامت را شوت كنيم به ميدان اين و آن محصول و فرآورده دام و طيور يا كشاورزي و مواد غذايي و تبديلي موجب نمي شود كه بيش از گذشته از توجه به سلامت عمومي جامعه كه پيش شرط درمان است دور شويم؟ آيا خيلي غير منطقي و دور از ذهن است اگر بگویيم حال كه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي به بودجه اي تقريباً قابل توجه دست يافته است بخشي از آن را صرف سرچشمه سلامت كه همانا فرآيند توليد غلات، ميوه،صيفي، سبزي، تره بار، فرآورده‌های دام و طيور و به طور كلي غذاي سالم و بهداشتي است نمايد؟
آيا اين تصميم شجاعانه، كه البته ممكن است گفته شود كه سموم و كودهاي پرعارضه چه ربطي به وزارت بهداشت و درمان دارد، خود اقدامي كارساز و تعيين كننده در كاهش هزينه‌های درمان كه غالباً متاثر از تغذيه ناسالم است نخواهد بود!؟ كافي است يك لحظه فرا بخشي فكر و عمل کنيم، بدون ترديد تحولی ايجاد خواهد شد که ضمن صرف هزينه هايي بسيار كمتر از هزينه‌های سنگين درمان،ماندگاري هميشگي در فرهنگ عمومي نيز خواهد داشت !
نظر شما