مواد غذایی > روسیه، معادل کل صادرات غیرنفتی ایران، محصولات غذایی از کل دنیا وارد می‌کند.
صادرات به روسیه این روزها زیاد گفته می شود. از محصولات آبزی تا مرغ و محصولات لبنی. البته در حال حاضر، تنها محصولات آبزی موفق به ارسال به روسیه شده اند. دیگر محصولات هنوز در صف اجازه ورود قرار گرفته اند. در مورد مزیت صادرات صنایع غذایی و محصولات کشاورزی به روسیه با کاوه زرگران، دبیر انجمن کانون های صنایع غذایی گفتگو کردیم. او می گوید: «روسیه بازار بسیار بزرگی است، به طوری که معادل کل صادرات غیرنفتی ایران، محصولات غذایی از کل دنیا وارد می کند.»
وضعیت صادرات محصولات کشاورزی و دامی چطور است؟ در حال حاضر دروازه های بازار روسیه برای صادر کردن محصولات ایرانی باز شده است. البته تنها محصولات آبزی صادر می شود. اما صحبت از صادرات مرغ و محصولات لبنی هم به میان است. آیا روسیه می تواند بازار خوبی برای صادرات محصولات ایرانی باشد؟
روسیه بازار بسیار بزرگی است، به طوری که معادل کل صادرات غیرنفتی ایران، واردات محصولات غذایی از کل دنیا دارد. به عبارتی رقمی نزدیک 41 میلیارد دلار صادرات محصولات غذایی و کشاورزی به این کشور انجام می شود. با توجه به بازارهای بالقوه ای دیگری که ما در عراق، افغانستان و دیگر کشورها داریم، روسیه می تواند بازار قابل قیاسی باشد. در همین راستا پر پتانسیل ترین بازار موجود برای صنایع غذایی و تبدیلی ایران، روسیه است. روسیه چیزی حدود 4 میلیارد دلار واردات لبنیات و به طور تخصصی 2 میلیارد دلار واردات پنیر دارد که بیش از 80 درصد آن از اروپا تامین می شده است. اما با توجه به دستور جدید رییس جمهور این کشور، واردات از اتحادیه اروپا ممنوع شده است. ولی متاسفانه ایران بیش از 8 ماه است که از این فضا غافل مانده و در حال طی کردن سلسله مراتب اداری است. مجوز های صادرات لبنیات و تعاملات لازم ایجاد نشده و فعلا سازمان دامپزشکی توانسته محموله آبزیان را صادر کند.
علاوه بر مشکلات بروکراسی که شما می گویید، چقدر محصولات ایرانی از لحاظ کیفی قابلیت صادرات را دارد؟
اگر قرار باشد پنیر ایرانی را با پنیرهای مختلف اروپایی مقایسه کنیم، باید بگوییم رقابت پنیر ایرانی با پنیر اروپایی سخت است اما در حوزه های دیگر مثل ماست و شیر خام، صنایع لبنی ما روزانه 3 هزار تن مازاد تولید دارند که به شیر خشک تبدیل می شود. در نتیجه با ارسال شیر به روسیه می توان بازار خوبی تصاحب کرد. رقابت در از زمینه هم صرفا می تواند مربوط به بسته بندی ها باشد. در حوزه لبنیات اصلی ترین وظیفه به عهده دولت و سازمان دامپزشکی است تا هرچه زودتر مجوزها را صادر کنند.
در تولید مرغ و تخم مرغ چه راه حلی باید پیدا کرد. چرا که این چند وقت اخیر در مورد وزن مرغ و هورمونی بودن آنها صحبت می شود.
متاسفانه در بخش کشاورزی کشور، مشکلی به نام خرید تضمینی وجود دارد. این خرید تضمینی به همه صنایع لطمات سنگینی وارد می کند. از جمله صنعت مرغداری. به طور مثال قیمت خرید گندم در مزرعه در تمام دنیا، چه در روسیه و چه در آمریکا، عددی در حدود 190 تا 210 دلار است. اما متاسفانه این عدد در ایران، با دلار مبادله ای و یا آزاد، 100 دلار گران تر از تمام دنیا است. این موضوع باعث می شود تا صادرات تمام صنایع پایین دستی آن کاهش پیدا کند. چرا که خود به خود قیمت مواد اولیه را گران کردیم و قیمت کالای نهایی هم بالا رفت. در نتیجه قدرت رقابت جهانی از بین رفت. در مرغ هم همین مشکل ایجاد شد. قیمت خرید تضمینی ایجاد شده، یک چالش بزرگی است که وزارت جهاد با آن دست به گریبان است. حتی وزیر از بازرگانان برای صادرات این مرغ که دولت به صورت تضمینی خریداری کرده، کمک خواست. البته مشکل دیگر هم وزن زیاد مرغ هاست. آنها باید سی روزه جمع آوری می شدند، اما می بینیم که مدت جمع آوری آنها طولانی تر بوده و وزنشان هم بالای دو کیلو است که بازار روسیه این را نمی پسندد.
منبع:صدای اقتصاد
صادرات به روسیه این روزها زیاد گفته می شود. از محصولات آبزی تا مرغ و محصولات لبنی. البته در حال حاضر، تنها محصولات آبزی موفق به ارسال به روسیه شده اند. دیگر محصولات هنوز در صف اجازه ورود قرار گرفته اند. در مورد مزیت صادرات صنایع غذایی و محصولات کشاورزی به روسیه با کاوه زرگران، دبیر انجمن کانون های صنایع غذایی گفتگو کردیم. او می گوید: «روسیه بازار بسیار بزرگی است، به طوری که معادل کل صادرات غیرنفتی ایران، محصولات غذایی از کل دنیا وارد می کند.»
وضعیت صادرات محصولات کشاورزی و دامی چطور است؟ در حال حاضر دروازه های بازار روسیه برای صادر کردن محصولات ایرانی باز شده است. البته تنها محصولات آبزی صادر می شود. اما صحبت از صادرات مرغ و محصولات لبنی هم به میان است. آیا روسیه می تواند بازار خوبی برای صادرات محصولات ایرانی باشد؟
روسیه بازار بسیار بزرگی است، به طوری که معادل کل صادرات غیرنفتی ایران، واردات محصولات غذایی از کل دنیا دارد. به عبارتی رقمی نزدیک 41 میلیارد دلار صادرات محصولات غذایی و کشاورزی به این کشور انجام می شود. با توجه به بازارهای بالقوه ای دیگری که ما در عراق، افغانستان و دیگر کشورها داریم، روسیه می تواند بازار قابل قیاسی باشد. در همین راستا پر پتانسیل ترین بازار موجود برای صنایع غذایی و تبدیلی ایران، روسیه است. روسیه چیزی حدود 4 میلیارد دلار واردات لبنیات و به طور تخصصی 2 میلیارد دلار واردات پنیر دارد که بیش از 80 درصد آن از اروپا تامین می شده است. اما با توجه به دستور جدید رییس جمهور این کشور، واردات از اتحادیه اروپا ممنوع شده است. ولی متاسفانه ایران بیش از 8 ماه است که از این فضا غافل مانده و در حال طی کردن سلسله مراتب اداری است. مجوز های صادرات لبنیات و تعاملات لازم ایجاد نشده و فعلا سازمان دامپزشکی توانسته محموله آبزیان را صادر کند.
علاوه بر مشکلات بروکراسی که شما می گویید، چقدر محصولات ایرانی از لحاظ کیفی قابلیت صادرات را دارد؟
اگر قرار باشد پنیر ایرانی را با پنیرهای مختلف اروپایی مقایسه کنیم، باید بگوییم رقابت پنیر ایرانی با پنیر اروپایی سخت است اما در حوزه های دیگر مثل ماست و شیر خام، صنایع لبنی ما روزانه 3 هزار تن مازاد تولید دارند که به شیر خشک تبدیل می شود. در نتیجه با ارسال شیر به روسیه می توان بازار خوبی تصاحب کرد. رقابت در از زمینه هم صرفا می تواند مربوط به بسته بندی ها باشد. در حوزه لبنیات اصلی ترین وظیفه به عهده دولت و سازمان دامپزشکی است تا هرچه زودتر مجوزها را صادر کنند.
در تولید مرغ و تخم مرغ چه راه حلی باید پیدا کرد. چرا که این چند وقت اخیر در مورد وزن مرغ و هورمونی بودن آنها صحبت می شود.
متاسفانه در بخش کشاورزی کشور، مشکلی به نام خرید تضمینی وجود دارد. این خرید تضمینی به همه صنایع لطمات سنگینی وارد می کند. از جمله صنعت مرغداری. به طور مثال قیمت خرید گندم در مزرعه در تمام دنیا، چه در روسیه و چه در آمریکا، عددی در حدود 190 تا 210 دلار است. اما متاسفانه این عدد در ایران، با دلار مبادله ای و یا آزاد، 100 دلار گران تر از تمام دنیا است. این موضوع باعث می شود تا صادرات تمام صنایع پایین دستی آن کاهش پیدا کند. چرا که خود به خود قیمت مواد اولیه را گران کردیم و قیمت کالای نهایی هم بالا رفت. در نتیجه قدرت رقابت جهانی از بین رفت. در مرغ هم همین مشکل ایجاد شد. قیمت خرید تضمینی ایجاد شده، یک چالش بزرگی است که وزارت جهاد با آن دست به گریبان است. حتی وزیر از بازرگانان برای صادرات این مرغ که دولت به صورت تضمینی خریداری کرده، کمک خواست. البته مشکل دیگر هم وزن زیاد مرغ هاست. آنها باید سی روزه جمع آوری می شدند، اما می بینیم که مدت جمع آوری آنها طولانی تر بوده و وزنشان هم بالای دو کیلو است که بازار روسیه این را نمی پسندد.
منبع:صدای اقتصاد
نظر شما