یکی 2 ماه پیش وقتی در مصاحبه ای با بهروز فروتن از خرید «بهرنگ» خبر داد، خیلی ها این مساله را باور نکردند و به هیچ وجه تصور نمی کردند، نامرادی های روزگار بار دیگر فروتن را به عرصه تولید بازگردانند، اما راه و رسم عشاق عموما با آنچه مطرح است متفاوت است. عشق به تولید و کارآفرینی که در پوست و خون فروتن نقش بسته است مانع از آن شد تا او حتی یکدم از تفکر تولید دست بردارد. پس از انتقال مالکیت «بهرنگ» بی مناسبت ندیدم تا پای صحبت های بهروز فروتن، بنیانگذار «بهروز»، مشاور عالی خانه صنعت و معدن، عضو کمیسیون کار و اخلاق اجتماعی اتاق ایران، عضو هیات مدیره انجمن دارندگان استاندارد نخستین کارآفرین نمونه کشور و نخستین قهرمان قهرمانان صنعت بنشینیم که ماحصل آن را با هم می خوانیم:

در آخرین مصاحبه اعلام کردید که در حال انتقال مالکیت «بهرنگ» هستید، آیا کار انتقال به پایان رسید؟
آن چیزی که در «اقتصاد سبز» قولش را دادم خوشبختانه محقق شد و حداکثر سهام واگذار شد. تنها یکی از شرکا به قوانین پایبند نبود و از طریق مراجع قانونی مسایل را پیگیری می کنیم. هم اکنون کارخانه در اختیار پرسنل تولید ما قرار دارد. به طور کلی تغییرات ساختاری و عمرانی را انجام دادیم و حتی برخی ماشین آلات و خطوط تولید را تعویض کردیم. در حال حاضر 75 درصد سهام به طور کلی واگذار شده و 25 درصد باقیمانده اش را هم از طریق مجرای قانونی پیگیری می کنیم. باتوجه به اینکه کلیه تعهدات از قبیل مسایل بانک ها، بیمه، دارایی و ... را انجام داده ام تعهد انتقال 100درصد است که باید انجام شود.

هم اکنون مجموعه در چه وضعیتی قرار دارد و چه برنامه هایی دارید؟
سال ها این مجموعه تولیدی متوقف شده بود، اما هم اکنون کلیه خطوط شامل سس های گرم و سرد را بازسازی کردیم. خط کنسرو و مربای جدید دایر کردیم و به طور کلی با حدود 30 محصول چرخه تولید را به حرکت درآورده ایم.

همواره به مسایل فرهنگی توجه ویژه ای داشته اید و در «بهرنگ» نیز با شعار «باز هم سلام» آمده اید، این شعار چه مفهومی دربردارد؟
مهم ترین مقصود از این شعار ادامه راه و تفکر مجموعه تولیدی قبلی ام است.

حدود 35 سال «بهروز» را مدیریت کردید و به نوعی حالت فرزند جنابعالی را دارد، اما به هر حال فرزند 35 ساله تان را به ناچار واگذار کرده اید، آیا خریداران به تعهداتشان عمل کرده اند و اینکه آیا از وضعیت فعلی «بهروز» راضی هستید؟
همینقدر به شما اعلام کنم که وقتی می گویم «باز هم سلام» یعنی ادامه دهنده تفکرم است، چراکه اگر تفکرم نادرست بود دیگر همان راه را انتخاب نمی کردم. هیچ کس نمی خواهد فرزندش را از دست بدهد، اما وقتی اقتصاد دچار بحران شود که شد، سردمداران مدیریت جامعه به جای چشم پوشی کردن به تولید باید حمایت می کردند، بنده نمی توانم در جامعه ای باشم که نتوانم کیفیت را رعایت کنم. تحریم عامل افزایش قیمت و کمبود مواد اولیه شد که کالا گران و سخت به دست آید. همچنین سیستم بیمار تزریق منابع مالی اعم از بانک و ... و عوارض ها، تامین اجتماعی و ... همه افزایش یافت و مسوولان گمان کردند که باید جزیره ای عمل کنند. بانک ها از اعطای وام خودداری کردند و در مجموع همه به عنوان بسته ای دربسته بر روی دوش تولید قرار گرفت.

حال سوال می کنم، کسی که 35 سال از آشپزخانه 12 متری با همسرش تولید را شروع کرده و تبدیل به یک برند ملی شده که در صحن بین المللی هم حاضر بوده، چگونه باید از فرزندش دل بکند؟
درواقع من فرزندم را واگذار کردم تا زنده بماند و احیا شود. من می توانستم در «بهروز» بمانم، کیفیتم را کم کنم و هزینه را بالانس کنم، اما اخلاق معلمی اجازه چنین کاری را به من نمی داد. عقلانی ترین کار ممکن را برگزیدم و فرزندم را به فردی سپردم که بتواند این کار را انجام دهد. ابتدا باور کردم که طرف مقابل کننده کار است، اما پس از 26 ماه، کاری که باید ظرف 2 تا 6 ماه معامله قطعی می بایست انجام می یافت که این امر به وقوع نپیوست و آنها به طور کامل به تعهداتشان حتی نسبت به بانک ها پایبند نبودند. باید بپذیریم نام «بهروز» است که ارزش آفرین است نباید بگذاریم که به راحتی چنین برنامه ای از بین برود. در این رابطه به متولیان توصیه می کنم که اگر می خواهید به تولید افتخار کنید، باید تولیدکنندگان با افتخار را حفظ کنید. تولید یک تفکر است نباید به راحتی آن را فراموش کرد. در طول این سال ها در زمان جنگ و ... من با «بهروز» تولید کردم، اما کسی نگفت من امروز چه حال و روزی دارم و چرا ناگزیر شدم از فرزندم دور شوم. بنده 300 لوح تقدیر، تندیس و نشان گرفتم که نشان می داد کارم را درست انجام می دهم. امروز دوباره با «بهرنگ» آمدم تا بگویم «باز هم سلام» یا باز هم هستم چراکه من عاشق تولید هستم.

باتوجه به اظهاراتی که در این مصاحبه داشتید این باور مطرح می شود که فرزند 35 ساله تان را دوباره در آغوش بگیرید، در این رابطه چه نظری دارید؟
اگر خریداران قرار بود به تعهداتشان عمل کنند تا این لحظه باید انجام می دادند که متاسفانه انجام نشده است. به طبع اگر ضوابط قانونی به گونه ای اجازه دهد که من اداره کننده «بهروز» باشم طبیعی است که هیچ پدری دست از سرپرستی فرزندش برنمی دارد و آغوش من برای «بهروز» همیشه باز است.