محمدرضا جمشیدی 

چند روز پیش شاهد برگزاری مراسمی با عنوان «مراسم جشن شکرگزاری برداشت محصول» بودیم. مراسمی که پس از برگزاری جشن خودکفایی گندم، در دولت اصلاحات به‌عنوان دومین مراسم‌ ملی از این دست تلقی می‌شد. 

گردهمایی متشکل از بالاترین مقام اجرایی کشور، رییس سازمان برنامه و بودجه، رییس کل بانک مرکزی، وزیر جهادکشاورزی که به عبارتی کلیه دست‌اندرکاران و تصمیم‌گیران کشاورزی مملکت را در خود جای داده بود. 

در این‌که دولت یازدهم از ابتدا نگاه ویژه‌ای به بخش کشاورزی داشت و نخستین جلسات پیش از آغاز رسمی فعالیت این دولت درخصوص مباحث مرتبط با بخش کشاورزی بود تردیدی وجود ندارد و شاید همین‌ نگاه ویژه بود که به‌ زعم رییس جمهور روحانی در سال 94 رشد تولیدی کشاورزی به داد کشور رسید و در سالی که قیمت نفت کاهش یافت اگر رشد کشاورزی نبود، ممکن بود رشد اقتصادی به سمت منفی برود و دلیل رسیدن به رشد اقتصادی نزدیک به دو درصد کشور به‌دلیل رشد 5.4 درصدی کشاورزی بود. 

دولت یازدهم توجه به کشاورزی را تنها در حد حرف و جلسات صرف باقی نگذاشت و با اختصاص نیمی از کل بودجه عمرانی کشور یعنی حدود 15 هزار میلیارد تومان برای بخش کشاورزی نه تنها پروسه خرید تضمینی را تسریع کرد، بلکه موجبات حرکت سریع‌تر بخش کشاورزی در زمینه ارتقای تولیدات را فراهم آورد. 

آمار و ارقام به‌خوبی گواه این عملکرد است، یعنی در حالی دولت در سال‌جاری بیش از 140 هزار و 700 میلیارد تومان برای گندم پول پرداخت و حدود 12 میلیون تن گندم کشاورزان را ابتیاع کرد که در سال 92 تنها 4.2 میلیون تن گندم در کشور خریداری شده بود. 

به‌عبارتی بودجه 4 هزار میلیارد تومانی خرید گندم در سال 92 به حدود 4 برابر افزایش یافت. 

وقتی می‌شنویم دولت در راه فراهم نمودن ساز و برگ خرید تضمینی گندم در سال 95 با توجه به تنگناهای مالی که داشت حدود 10 هزار میلیارد تومان وجه موردنیاز را از بازار پول و سرمایه با سود 20 تا 22 درصد تأمین کرد بیش‌تر به عزم این دولت در حمایت عملی از بخش کشاورزی پی می‌بریم. 

رشد 63 درصدی بودجه کل بخش کشاورزی در لایحه پیشنهادی به مجلس برای سال آینده به‌خوبی نشان می‌دهد روند رشد فعلی بخش کشاورزی تداوم خواهد داشت و دولت تدبیر و امید هم پس از سال‌ها خروج بخش کشاورزی از ریل توسعه و پیشرفت می‌تواند مدعی بازگرداندن این بخش پرمزیت به مسیر صحیح  باشد. 

رسیدن تولیدات محصولات کشاورزی از 97 میلیون تن سال 92 به حدود 112 میلیون تن در سال 94 و پیش‌بینی رسیدن به 117 میلیون تن در سال‌جاری به‌خوبی نشان می‌دهد که قطار بخش کشاورزی به‌سوی رشد و توسعه همه‌جانبه در راه است و فرضیه حمایت صرف از تولید گندم با اهرم خرید تضمینی و برهم خوردن تناوب زراعی کاملاً مردود است. 

در گذشته خودکفایی گندم را وابسته صرف به نزولات آسمانی و رحمت الهی قلمداد می‌کردند، اما امروز با کاهش سطح زیرکشت گندم شاهد خودکفایی و رشد مطلوب تولید شده‌ایم و این روند تنها معطوف به گندم نیست. 

نیم‌نگاهی به روند برداشت از آب‌های زیرزمینی، شوری خاک‌‌های حاصلخیز، توقف تولید برنج در استان‌های غیرشمالی، توسعه آبیاری تحت فشار، پرورش ماهی در قفس و... در طول 3 سال گذشته به‌خوبی نشان می‌دهد نگاه حاکم بر بخش کشاورزی نگاهی مبنی بر توسعه پایدار شده و تداوم این روند حداقل در طول یک دهه می‌تواند اثرات چشمگیری در کشاورزی مملکت بر جای بگذارد. 

دولت تدبیر و امید در بخش کشاورزی فارغ از نگاه‌های پوپولیستی رایج با تدبیر، سکان بخش کشاورزی را به‌دست گرفت و همین تدبیر کارنامه بخش کشاورزی را در این دولت پربار کرده است.