امسال سازمان بهداشت جهانی به دلیل اهمیت امنیت غذایی در دنیا، «امنیت غذایی از مزرعه تا سفره» را به عنوان شعار روز جهانی بهداشت انتخاب کرده است، به همین مناسبت در کشور ما نیز با اختلاف زمانی دو هفته‌ای قرار است برنامه‌های هفته سلامت از اول تا هفتم اردیبهشت ماه برگزار شود که نام گذاری روزهای آن نیز حول شعار روز جهانی بهداشت است.
به گزارش شفا آنلاین،در ادامه باید این نکته را یادآوری کنیم که یکی از مبنایی ترین راهکارهای پیشرفت هر کشور توجه به بخش کشاورزی و تأمین محصولات سالم غذایی است، این مهم دست یافتنی نیست مگر با توجه ویژه به ارتقای سطح علمی کشاورزان و کارگران فعال در این بخش و انجام پژوهش‌های کاربردی در دانشگاه ها، مشاوره با فعالان در این بخش، دادن انگیزه به آن‌ها و …
بحث امنیت غذایی گسترده است و زنجیره‌ای از عوامل را در بر می‌گیرد که از آماده سازی زمین مناسب، تهیه بذر و نشای سالم برای کشت، آبیاری، استفاده از کودهای بیوزیستی شروع می‌شود و تا خرید به قیمت مناسب، فرآوری و نگهداری و رسیدن به سر سفره مردم ادامه پیدا می‌کند، چرخه‌ای طولانی که نیاز به نظارت دقیق مسئولان و برخورد جدی با متخلفانی دارد که سلامت مردم را تهدید می‌کنند.
اما برای حفظ سلامت و امنیت غذایی و تأمین غذای سالم و مغذی موضوع به همین جا ختم نمی‌شود بلکه خود افراد نیز باید مراقب سلامتشان باشند. در واقع باید با گزیده خوری و توجه به توصیه‌ها در مورد آداب خوردن و آشامیدن حلقه نهایی چرخه سلامت را کامل کنیم.
ناامنی غذایی باعث مرگ ۲ میلیون نفر در جهان می‌شود
به طور میانگین، غذاهای ناامن سالانه باعث مرگ ۲میلیون نفر از جمله کودکان می‌شود. مواد غذایی حاوی باکتری‌های مضر، ویروس ها، انگل‌ها یا مواد شیمیایی عامل بروز بیش از ۲۰۰ نوع بیماری از اسهال گرفته تا انواع سرطان هاست. تهدیدهایی از جمله تغییر در روند تولید غذا، پخش و مصرف، گسترش عوامل بیماری زا، مقاومت ضدمیکروبی و … در حال افزایش است. همه این موارد برای سیستم غذایی یک چالش محسوب می‌شود. افزایش مسافرت‌ها و تجارت جهانی نیز احتمال شیوع آلودگی را بالا می‌برد. با افزایش روند جهانی شدن عرضه غذایی، نیاز به تقویت سیستم امنیتی غذایی در تمامی کشورهای جهان بیشتر می‌شود. به همین دلیل است که سازمان بهداشت جهانی (WHO) بر بهبود و افزایش امنیت غذایی « از مزرعه تا سفره» تأکید می‌کند. این سازمان به کشورها کمک می‌کند تا با ردیابی عوامل بیماری زا و واکنش نشان دادن نسبت به آن، از شیوع بیماری‌های غذایی بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای غذایی بین المللی جلوگیری کنند. این قوانین تمامی مواد غذایی را پوشش می‌دهد. سازمان غذایی و کشاورزی (FAO) هم از طریق شبکه بین المللی اطلاعاتی، کشورها را از فوریت‌های امنیتی مواد غذایی مطلع می‌کند. حفظ امنیت غذایی یک وظیفه مشترک است. زنجیره تولید مواد غذایی، از کشاورز گرفته تا تولیدکننده، فروشنده و مصرف کننده باید همکاری کنند.
تهدید اصلی سلامت؛ تغذیه ناسالم
بر اساس تعریف سازمان ملل، امنیت غذایی به دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی افراد در تمام اوقات به غذای کافی، ایمن و مغذی به منظور داشتن یک زندگی سالم و فعال گفته می‌شود.بر اساس مطالعه‌های انجام شده درباره عوامل خطر بیماری که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، فشارخون بالا، سیگار و کم تحرکی و اضافه وزن پس از تغذیه ناسالم به ترتیب عوامل بروز مرگ زودرس در ایران را تشکیل می‌دهد. اما مرگ زودرس در چه سنینی رخ می‌دهد؟ کارشناسان در این باره سنین ۳۰ تا ۷۰ سال را عنوان می‌کنند و تغذیه ناسالم مهم ترین عامل مرگ زودرس در ایران محسوب می‌شود.تغذیه موضوعی بس پیچیده است که عوامل مختلفی از جمله سطح سواد، مسائل اقتصادی [رفاه خانواده]، اجتماعی و سیاسی و بین المللی بر آن تأثیرگذار است.
قبل از هر چیز باید یادآور شد که سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ نقشه جهانی امنیت غذایی را منتشر و کشورها را در طیف بسیار پرخطر، پرخطر، با خطر متوسط و کم خطر تقسیم بندی کرد که متأسفانه ایران در این تقسیم بندی در رده مناطق پرخطر از نظر امنیت غذایی به شمار می‌آید.
این به این معناست که تمام هموطنان، دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی در تمام اوقات به غذای کافی، ایمن و مغذی برای داشتن یک زندگی سالم و فعال ندارند. به بیان دیگر برخی از مناطق کشورمان دچار وضعیت بسیار ناامن غذایی هستند.
بر اساس نتایج مطالعه سمپات (سامانه ملی پایش امنیت غذا و تغذیه ایران) هفت استان کشور از نظر امنیت غذا و تغذیه در وضعیت ناامن تا بسیار ناامن قرار دارند.
بر اساس نتایج مطالعه سمپات (سامانه ملی پایش امنیت غذا و تغذیه ایران) هفت استان کشور از نظر امنیت غذا و تغذیه در وضعیت ناامن تا بسیار ناامن قرار دارند.
چه کنیم تا امنیت غذایی افزایش یابد؟
دکتردماری، مدیرگروه تحقیقاتی مولفه‌های اجتماعی سلامت مرکز ملی تحقیقات سلامت در رابطه با این سوال به سه راهکار بر اساس سند ملی تغذیه و امنیت غذایی کشور اشاره کرد و گفت: ایران برای این که وضعیت امنیت غذایی اش را بهبود دهد باید برای تأمین پایدار غذا، بهبود ایمنی غذا و بهبود تغذیه مردم برنامه ریزی کند. وی ادامه داد: برای تأمین پایدار غذا باید محصولات سالم غذایی را تأمین کنیم، فرمول بندی سالم محصولات غذایی را بازنگری و رعایت و نیز به غنی سازی مواد غذایی در رابطه با کمبود ریزمغذی‌ها توجه کنیم. همچنین مدیریت اقلیم و تغییرات آب و هوایی و نیز واردات محصولاتی که آب زیادی مصرف می‌کنند (به جای کشت آن‌ها در کشور) از دیگر نکات قابل توجه در این امر به شمار می‌آید.مدیرگروه تحقیقاتی مولفه‌های اجتماعی سلامت مرکز ملی تحقیقات سلامت، پیش از آن که به راهکارهای بهبود ایمنی غذا بپردازد، آن را تعریف و اظهار کرد: به حفظ و نگاهداری غذا از هر گونه آلودگی، ایمنی غذا گفته می‌شود. دماری ادامه داد: بر چسب گذاری روی محصولات غذایی، درجه بندی مراکز تولید و عرضه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها و نیز کاهش عوامل خطرزا در مواد غذایی از مواردی است که بهبود و ایمنی غذا را تأمین می‌کند.
به گزارش شفا آنلاین،در ادامه باید این نکته را یادآوری کنیم که یکی از مبنایی ترین راهکارهای پیشرفت هر کشور توجه به بخش کشاورزی و تأمین محصولات سالم غذایی است، این مهم دست یافتنی نیست مگر با توجه ویژه به ارتقای سطح علمی کشاورزان و کارگران فعال در این بخش و انجام پژوهش‌های کاربردی در دانشگاه ها، مشاوره با فعالان در این بخش، دادن انگیزه به آن‌ها و …
بحث امنیت غذایی گسترده است و زنجیره‌ای از عوامل را در بر می‌گیرد که از آماده سازی زمین مناسب، تهیه بذر و نشای سالم برای کشت، آبیاری، استفاده از کودهای بیوزیستی شروع می‌شود و تا خرید به قیمت مناسب، فرآوری و نگهداری و رسیدن به سر سفره مردم ادامه پیدا می‌کند، چرخه‌ای طولانی که نیاز به نظارت دقیق مسئولان و برخورد جدی با متخلفانی دارد که سلامت مردم را تهدید می‌کنند.
اما برای حفظ سلامت و امنیت غذایی و تأمین غذای سالم و مغذی موضوع به همین جا ختم نمی‌شود بلکه خود افراد نیز باید مراقب سلامتشان باشند. در واقع باید با گزیده خوری و توجه به توصیه‌ها در مورد آداب خوردن و آشامیدن حلقه نهایی چرخه سلامت را کامل کنیم.
ناامنی غذایی باعث مرگ ۲ میلیون نفر در جهان می‌شود
به طور میانگین، غذاهای ناامن سالانه باعث مرگ ۲میلیون نفر از جمله کودکان می‌شود. مواد غذایی حاوی باکتری‌های مضر، ویروس ها، انگل‌ها یا مواد شیمیایی عامل بروز بیش از ۲۰۰ نوع بیماری از اسهال گرفته تا انواع سرطان هاست. تهدیدهایی از جمله تغییر در روند تولید غذا، پخش و مصرف، گسترش عوامل بیماری زا، مقاومت ضدمیکروبی و … در حال افزایش است. همه این موارد برای سیستم غذایی یک چالش محسوب می‌شود. افزایش مسافرت‌ها و تجارت جهانی نیز احتمال شیوع آلودگی را بالا می‌برد. با افزایش روند جهانی شدن عرضه غذایی، نیاز به تقویت سیستم امنیتی غذایی در تمامی کشورهای جهان بیشتر می‌شود. به همین دلیل است که سازمان بهداشت جهانی (WHO) بر بهبود و افزایش امنیت غذایی « از مزرعه تا سفره» تأکید می‌کند. این سازمان به کشورها کمک می‌کند تا با ردیابی عوامل بیماری زا و واکنش نشان دادن نسبت به آن، از شیوع بیماری‌های غذایی بر اساس مجموعه‌ای از استانداردهای غذایی بین المللی جلوگیری کنند. این قوانین تمامی مواد غذایی را پوشش می‌دهد. سازمان غذایی و کشاورزی (FAO) هم از طریق شبکه بین المللی اطلاعاتی، کشورها را از فوریت‌های امنیتی مواد غذایی مطلع می‌کند. حفظ امنیت غذایی یک وظیفه مشترک است. زنجیره تولید مواد غذایی، از کشاورز گرفته تا تولیدکننده، فروشنده و مصرف کننده باید همکاری کنند.
تهدید اصلی سلامت؛ تغذیه ناسالم
بر اساس تعریف سازمان ملل، امنیت غذایی به دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی افراد در تمام اوقات به غذای کافی، ایمن و مغذی به منظور داشتن یک زندگی سالم و فعال گفته می‌شود.بر اساس مطالعه‌های انجام شده درباره عوامل خطر بیماری که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، فشارخون بالا، سیگار و کم تحرکی و اضافه وزن پس از تغذیه ناسالم به ترتیب عوامل بروز مرگ زودرس در ایران را تشکیل می‌دهد. اما مرگ زودرس در چه سنینی رخ می‌دهد؟ کارشناسان در این باره سنین ۳۰ تا ۷۰ سال را عنوان می‌کنند و تغذیه ناسالم مهم ترین عامل مرگ زودرس در ایران محسوب می‌شود.تغذیه موضوعی بس پیچیده است که عوامل مختلفی از جمله سطح سواد، مسائل اقتصادی [رفاه خانواده]، اجتماعی و سیاسی و بین المللی بر آن تأثیرگذار است.
قبل از هر چیز باید یادآور شد که سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ نقشه جهانی امنیت غذایی را منتشر و کشورها را در طیف بسیار پرخطر، پرخطر، با خطر متوسط و کم خطر تقسیم بندی کرد که متأسفانه ایران در این تقسیم بندی در رده مناطق پرخطر از نظر امنیت غذایی به شمار می‌آید.
این به این معناست که تمام هموطنان، دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی در تمام اوقات به غذای کافی، ایمن و مغذی برای داشتن یک زندگی سالم و فعال ندارند. به بیان دیگر برخی از مناطق کشورمان دچار وضعیت بسیار ناامن غذایی هستند.
بر اساس نتایج مطالعه سمپات (سامانه ملی پایش امنیت غذا و تغذیه ایران) هفت استان کشور از نظر امنیت غذا و تغذیه در وضعیت ناامن تا بسیار ناامن قرار دارند.
بر اساس نتایج مطالعه سمپات (سامانه ملی پایش امنیت غذا و تغذیه ایران) هفت استان کشور از نظر امنیت غذا و تغذیه در وضعیت ناامن تا بسیار ناامن قرار دارند.
چه کنیم تا امنیت غذایی افزایش یابد؟
دکتردماری، مدیرگروه تحقیقاتی مولفه‌های اجتماعی سلامت مرکز ملی تحقیقات سلامت در رابطه با این سوال به سه راهکار بر اساس سند ملی تغذیه و امنیت غذایی کشور اشاره کرد و گفت: ایران برای این که وضعیت امنیت غذایی اش را بهبود دهد باید برای تأمین پایدار غذا، بهبود ایمنی غذا و بهبود تغذیه مردم برنامه ریزی کند. وی ادامه داد: برای تأمین پایدار غذا باید محصولات سالم غذایی را تأمین کنیم، فرمول بندی سالم محصولات غذایی را بازنگری و رعایت و نیز به غنی سازی مواد غذایی در رابطه با کمبود ریزمغذی‌ها توجه کنیم. همچنین مدیریت اقلیم و تغییرات آب و هوایی و نیز واردات محصولاتی که آب زیادی مصرف می‌کنند (به جای کشت آن‌ها در کشور) از دیگر نکات قابل توجه در این امر به شمار می‌آید.مدیرگروه تحقیقاتی مولفه‌های اجتماعی سلامت مرکز ملی تحقیقات سلامت، پیش از آن که به راهکارهای بهبود ایمنی غذا بپردازد، آن را تعریف و اظهار کرد: به حفظ و نگاهداری غذا از هر گونه آلودگی، ایمنی غذا گفته می‌شود. دماری ادامه داد: بر چسب گذاری روی محصولات غذایی، درجه بندی مراکز تولید و عرضه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها و نیز کاهش عوامل خطرزا در مواد غذایی از مواردی است که بهبود و ایمنی غذا را تأمین می‌کند.
نظر شما