نویسنده : دکتر حسین شیرزاد - تحلیلگر و دکترای توسعه کشاورزی

برنج غذای اصلی بیش از نیمی از جمعیت جهان است و بیش از ۲۱ درصد کالری مصرفی جهانی را تشکیل می دهد. همچنین از مهم ترین غلات غذایی به ویژه در آسیا، اقیانوسیه و آفریقا است. بطوری که بسیاری از این کشورها به شدت به برنج وارداتی متکی هستند و پس از نیشکر و ذرت، مقام سومین کالای کشاورزی برتر جهان را دارد. اما فقط نسبت کوچکی، معادل ۷‒۸  درصد از تولید جهانی برنج در خارج از مرزها مبادله می شود. رقم مربوطه برای گندم حدود ۲۰ تا ۲۱ درصد است. برنج سیصد و چهارمین محصول پرمعامله جهان است. تولید و مصرف برنج به شدت در آسیا متمرکز است. هند و چین به تنهایی نیمی از برداشت جهانی را عمدتاً برای مصارف داخلی تولید می کنند. آسیا بزرگترین منطقه واردکننده برنج است - که عمدتاً به دلیل استفاده چین از برنج شکسته در خوراک دام است - به دنبال آن آفریقا که نیجریه، ساحل عاج و سنگال سه واردکننده اصلی آن هستند. کشورهای خاورمیانه نیز خریداران بزرگ برنج هستند. بر اساس گزارش USDA،بعد از هند و تایلند بعنوان بزرگترین صادرکنندگان برنج، (ویتنام، پاکستان، ایالات متحده، چین، میانمار و کامبوج) تقریبا ۹۰ درصد از تجارت جهانی برنج را تشکیل می دهند. اما در سال پیش روی، اوضاع به گونه دیگری است. وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) برآورد تولید جهانی برنج خود را برای سال ۲۰۲۳ به ۵۰۸ میلیون تن کاهش داده است که کمترین میزان در چهار سال اخیر است. برآورد تحلیلگران آسیایی بازار برنج،  به دلیل شرایط آب و هوایی نامساعدی که عملکرد محصولات را در کشورهایی مانند چین، هند، بنگلادش و پاکستان تهدید نموده، انتظار کاهش شدیدتر به حدود ۵۰۰ میلیون تن را دارند. شرایط خشک در شمال شرق هند، سظح زیر کشت برنج را  ۸.۱  درصد کاهش داد. وزارت کشاورزی در سپتامبر گذشته اعلام نمود که تولید برنج تابستانی هند به ۱۰۵ میلیون تن در سال ۲۰۲۲/۲۳ کاهش یافته که ۶ درصد کاهش نشان می دهد اما تاجران خصوصی این میزان را کمتر از  ۱۰۰ میلیون تن می دانند. در هند، شرایط آب و هوایی خشک کاشت برنج را به تأخیر انداخت، بسیاری از کشاورزان اصلاً محصولی را کشت نکردند، سپس باران های سیل آسا به شالیزارهای در حال برداشت آسیب رساند و نگرانی ها را در مورد نقصان در تولید برنج افزایش داد. سیل در دو استان پنجاب و سند پاکستان، بسیاری از مزارع برنج را از بین برده است و منجر به از دست دادن نزدیک به ۱۰ درصد از محصول برنج این کشور در سال ۲۰۲۲ شده است. به دلیل سیل در حوضه رودخانه سند، پیش بینی می شود تولید برنج پاکستان با ۲.۵ میلیون تن کاهش به ۶.۶ میلیون تن کاهش یابد. پاکستان دهمین تولیدکننده بزرگ برنج در جهان پس از چین، هند، اندونزی، بنگلادش، ویتنام، میانمار، تایلند، فیلیپین و برزیل و چهارمین صادرکننده بزرگ پس از هند، تایلند و ایالات متحده آمریکا با توان صادرات حدود ۴ میلیون تن در سال(۹ درصد سهم بازار برنج) است. شالیزارهای ایتالیا، بزرگترین تولیدکننده برنج اروپایی، امسال بیش از ۳۰ درصد برداشت خود را به دلیل خشکسالی شدید از دست دادند. در ایالات متحده، به عنوان یکی از صادرکنندگان عمده برنج، سال‌های متوالی خشکسالی شدید در ایالت‌های غربی، سطح زیر کشت در کالیفرنیا، مهمترین ایالت تولیدکننده برنج، را کاهش داده و پیش بینی می شود که تولید برنج ایالات متحده به پایین ترین سطح در ۳۰ سال گذشته برسد. در بازار جهانی برنج، پیش‌بینی تولید جهانی  برنج در سال ۲۰۲۳ با ۰.۴ میلیون تن کاهش به ۵۰۳.۳ میلیون تن رسید که بیش از ۲ درصد کمتر از رکورد سال قبل و کمترین میزان از سال ۲۰۱۹ بود. پیش بینی های تولید برای استرالیا، برزیل، اتحادیه اروپا، پاناما و کره جنوبی نیز روند کاهشی یافته و متعاقب آن پیش‌بینی مصرف جهانی در سال‌های ۲۰۲۲/۲۳ تقریباً ۰.۹ میلیون تن کاهش یافت و به ۵۱۶.۹ میلیون تن رسید که تقریباً ۳.۹ میلیون تن نسبت به رکورد بازنگری شده سال قبل کاهش داشت. برزیل، هند و تایلند بخش عمده ای از بازنگری نزولی در مصرف جهانی و باقیمانده ۲۰۲۲/۲۳ را تشکیل می دهند. در چین، بزرگترین تولید کننده و مصرف کننده برنج، به دلیل شرایط خشکسالی در استان های جنوبی، تولید کمتر پیش بینی می شود. تولید برنج در سرتاسر جهان برای سال‌های ۲۰۲۲/۲۳ برای اولین بار در سه سال گذشته پس از رویدادهای شدید آب و هوایی - از چین تا جنوب آسیا و کالیفرنیا - کاهش می‌یابد. پیش بینی فائو  از تولید جهانی برنج با  ۵۱۲ میلیون تن و کاهش تولید ۴.۲ درصدی نشان دهنده یک روند معکوس پس از سالهای متوالی کشت افزایشی برنج در سال ۲۰۲۳ است. در بحران پاندمی، و در شرایطی که قیمت سایر کالاهای کشاورزی در پی تهاجم روسیه به اوکراین به شدت نوسان داشت، ذخایر فراوان نزد صادرکننده برتر یعنی هند، به کاهش قیمت جهانی برنج کمک زیادی نمود. در واقع مهمترین دلیل ثبات قیمت برنج در ۱۰ سال گذشته وجود ذخایر ثابتی در صادرکننده اصلی بازار در بیشتر این دوره یعنی هند بوده است. هند با  ۴۲.۵ میلیون تن یا ۲۳ درصد از ذخایر جهانی برنج را در پایان سال ۲۰۲۱ در اختیار داشت. چین با ۵۹ درصد از ذخایر جهانی اما حجم نسبتاً کم صادرات برنج چین به این معنی است که این کشور به طور قابل توجهی بر قیمت بین المللی برنج تأثیر نمی گذارد. البته انتظار می‌رود جمعیت هند در سال ۲۰۲۳ از چین پیشی بگیرد و ذخایر بافر هند به اجبار تغییر کند.
 اما در حال حاضر، طی ششماه اول ۲۰۲۳ کاهش عرضه برنج می تواند فشار  بر قیمت برنج ایجاد کند و تهدیدی برای تسریع ناامنی غذایی و تورم قیمت مواد غذایی در بسیاری از کشورها باشد. به نظر می رسد هند، بزرگ‌ترین صادرکننده برنج جهان، احتمالاً محدودیت‌های حمل‌ونقل غلات را در اقدامی که نشان‌دهنده کاهش بیشتر موج جهانی "حمایت‌گرایی غذایی" پس از جنگ روسیه و اوکراین است، لغو خواهد کرد. حدود ۱۵ درصد از تولید برنج هند صادر می شود  و هند حدود ۴۰ درصد از تجارت جهانی برنج را به خود اختصاص داده است. هرگونه کاهش محدودیت‌های صادراتی احتمالاً باعث کاهش قیمت‌های معیار در آسیا می‌شود که نزدیک به بالاترین سطح از اواسط سال ۲۰۲۱ معامله می‌شوند. این حرکت در حالی است که نگرانی ها در مورد تورم مواد غذایی در سال ۲۰۲۲  اندکی کاهش یافته است. در میان صادرکنندگان عمده برنج، نسبت ذخایر این دانه به مصرف، که معیاری کلیدی برای در دسترس بودن عرضه است، قرار است در سال ۲۰۲۲/۲۰۲۳ به پایین‌ترین سطح در پنج سال گذشته کاهش یابد. البته کاهش ذخایر برنج در بحبوحه کمبود سایر غلات رخ می دهد. برای مثال، پیش بینی می شود که ذخایر جهانی برنج به استثنای چین در سال ۲۰۲۲/۲۳ به پایین ترین سطح در ۱۴ سال گذشته کاهش یابد. فعالان بازار ، برای چین کاهش ۲ میلیون تنی تولید سال ۲۰۲۱/۲۲ به ۲۰۶ میلیون تن رسیده است. هند که معمولاً صادرکننده شماره یک برنج جهان است، در سپتامبر گذشته، صادرات برنج شکسته را ممنوع کرد و ۲۰ درصد عوارض علاوه بر محدودیت‌های تجاری اضافی برای صادرات برخی دیگر از انواع برنج تعیین کرد. به نظر نمی رسد تولید بیشتر برنج در تایلند و ویتنام، که از صادرکنندگان اصلی بازار نیز هستند، برای جبران این کاهش ها کافی باشد. هند در ماه سپتامبر ۲۰ درصد عوارض بر صادرات برنج سفید و قهوه ای وضع کرد و  صادرات برنج شکسته را که بعداً به عنوان خوراک دام مورد استفاده قرار می گرفت، غیرقانونی اعلام کرد. این محدودیت ها که برای حدود ۶۰ درصد از صادرات برنج هند اعمال  شد، می‌تواند باعث افزایش قیمت‌های جهانی پس از بیش از یک دهه ثبات شود، زیرا حرکت حمایت‌گرایانه دهلی نو همزمان با کاهش تولید در سایر تولیدکنندگان بزرگ و افزایش تقاضای جهانی بر اکوسیستم شکننده بازار جهانی برنج تاثیر گذار خواهد بود. اصولا، قیمت‌های بین‌المللی برنج با شوک‌های عرضه به دلیل تنش‌های زیستی یا غیرزیستی یا محدودیت‌های تجاری و یا  سیاست های خودکفایی که واردات را محدود می کند و دولتهایی از تولید داخلی حمایت می کند، توسط کشورهای صادرکننده برنج، نوسان زیادی دارد. کشورهای واردکننده برنج نگران هستند که صادرکنندگان برنج از طریق برنامه های دولتی، مانند تضمین قیمت تولیدکننده، بر قیمت های بین المللی و داخلی تأثیر بگذارند. این مداخلات دولت به دلیل هزینه های سنگین، تخصیص نادرست منابع کمیاب، دستکاری نرخ ارز، انحرافات بازار، تلاش برای تثبیت مجدد قیمت ها و افزایش نوسانات قیمت بین المللی برنج، می تواند بازار بین المللی برنج را بی ثبات کند. به دلیل نگرانی از اعمال تجارت ناعادلانه در بازار بین المللی، بسیاری از کشورهای واردکننده برنج تصمیم به ایجاد یک شرکت تجاری دولتی  یا آژانسهای تجاری ملی گرفته اند تا بتوانند در برابر افزایش قیمت ها از سوی تولیدکنندگان باکاهش قیمت ها برای مصرف کنندگان یا هر دو در مورد تثبیت قیمت به ثبات قیمت کمک کنند. اهداف این شرکتها اغلب با عامل های تجاری حداکثرسازی سود متفاوت است. برخی از این اهداف جایگزین عبارتند از امنیت غذایی، حمایت از کشاورز، ثبات سیاسی، خودکفایی و حفظ هنجارهای فرهنگی غذا؛ آژانس های فدرال هند تا اول ژانویه ۵۳ میلیون تن برنج آسیاب نشده از محصول ۲۰۲۲-۲۰۲۳ خریداری کرده اند که نسبت به سال قبل ۱۱ درصد افزایش داشته است. ممنوعیت و محدودیت جدید هند بر صادرات برنج - که شامل صادرات به ۱۵۰ کشور می شود - قیمت برنج را ۱۰ درصد افزایش داده و خریداران را به بازارهای دیگر در مناطقی مانند تایلند و ویتنام سوق داد. در اکتبر ۲۰۲۲، شاخص قیمت جهانی برنج فائو، با ۲.۲ درصد افزایش به بالاترین حد خود در ۱۸ ماه گذشته رسید. این دو کشور، دومین و سومین صادرکننده بزرگ برنج، برای افزایش قیمت برنج و به دست آوردن اهرم فشار در بازار برنج و برای اطمینان از دریافت دستمزد عادلانه کشاورزان برای محصول خود، توافق کردند. اما آنها ذخایر مازاد محدودی برای صادرات دارند. انتظار می رود صادرات تایلند با ۰.۶ میلیون تن افزایش به ۸.۲ میلیون تن افزایش یابد. 
تایلند یکی از بزرگترین کشورهای تولید کننده و صادرکننده برنج است. طی ۱۰ سال گذشته، تولیدات سالانه شلتوک برنج به طور متوسط ۳۱ تا ۳۳ میلیون تن بوده است که پس از فرآوری، ۲۰ تا ۲۲ میلیون تن برنج آسیاب شده تولید شده است.بازار داخلی حدود ۱۱ میلیون تن از این مقدار را جذب می کند که باقیمانده آن یا صادر می شود یا برای ذخیره سازی استفاده می شود. حدود ۵۰ درصد یا ۲۷.۷ میلیون هکتار از کل زمین های کشاورزی در تایلند برای تولید برنج استفاده می شود. در نتیجه، برنج ۱۵ درصد به تولید ناخالص داخلی کشاورزی (GDP) در سال ۲۰۱۸ کمک کرد. در حالی که تایلند در رتبه ششم تولید برنج در جهان قرار دارد، مصرف داخلی کمتر از ۵۰ درصد از کل تولید برنج را تشکیل می دهد لذا با توجه به اینکه تولید بسیار بیشتر از مصرف است، تایلند صادرکننده برنج سفید، برنج یاسمن، برنج نیم‌پز ، برنج شکسته، برنج چسبناک و برنج قهوه‌ای است.تایلند مدتهاست تلاش کرده تا بازار جهانی برنج را کنترل کند. در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۲، تایلند نتوانست کارتلی با سایر صادرکنندگان برنج برای کنترل قیمت برنج ایجاد کند بر اساس این فرض که قیمت برنج بین‌المللی از قیمت برنج تایلندی تبعیت ‌کند، تایلند دوباره سعی کرد با برنامه Paddy Pledge (PPP) که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ اجرا شد، بر قیمت برنج کنترل یابد. با این حال، قیمت بالای خرید تضمینی رقابت پذیری تایلند را از بین برد.  در حال حاضر، شرکت دولتی تجارت تایلند(STE ) و سازمان انبار عمومی (PWO) برای ترویج سیاست تثبیت قیمت دولت، برنج را خریداری و می فروشد. تایلند اگرچه صادرکننده عمده برنج است، اما به دلیل حضور سایر صادرکنندگان مانند ویتنام و هند، توانایی تأثیرگذاری کامل بر بازار جهانی را از طریق دستکاری قیمت جهانی برنج ندارد و این سه کشور مانع از انحصار یکدیگر در بازار برنج می شوند. تجزیه و تحلیل همگرایی ها در بازار برنج نشان می دهد که بازارهای برنج تایلندی و ویتنامی یکپارچه هستند، اما تایلند رهبر قیمت است. در سال ۲۰۲۲، هم بازارهای داخلی و هم بازارهای صادراتی با تضعیف قدرت خرید مصرف‌کننده به دلیل احتلال زنجیره تامین، شرایط رکود اقتصادی و مشکلات حمل‌ونقل بین‌المللی مرتبط با کمبود فضای کانتینری و افزایش نرخ کرایه‌ها دچار انقباض شدند. علاوه بر این، صادرات برنج تایلندی از قیمت بالا  نسبت به رقبای این کشور آسیب دیده است. تایلند، در مسیری قرار دارد که بالاترین حجم صادرات را در چهار سال گذشته داشته زیرا کشورهای واردکننده خرید خود را برای تکمیل ذخایر و مهار تورم مواد غذایی افزایش داده اند. چین در حال خرید برنج تایلندی برای ذخیره سازی قبل از تعطیلات است و تقاضای اندونزی نگران از تورم مواد غذایی باعث افزایش ۹ درصدی محموله های تایلندی در ماه اول سال ۲۰۲۳ شد.
پیش از این، هند همیشه قیمت‌های رقابتی برای برنج ارائه می‌کرد و ارزان‌ترین تامین‌کننده بود و ۴۲ درصد از محموله جهانی برنج را به خود اختصاص می‌داد. اما ممنوعیت صادرات و عوارض اخیر آنها را از رقابت در بازار برنج جهان خارج خواهد کرد. در هفته‌های گذشته، قیمت برنج هند به بالاترین حد خود در سال ۳۸۳ دلار در هر تن رسید، اگرچه هنوز بسیار پایین‌تر از اوج قیمت بالای ۴۲۷.۵۰ دلار در سال ۲۰۲۰ است. بر اساس گزارش (USDA)، صادرات برنج هند پس از رسیدن به رکورد ۲۱ میلیون تن در سال ۲۰۲۲، ممکن است با ۱.۵ میلیون تن کاهش به  ۱۹.۵ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ کاهش یابد. در سال ۲۰۲۱-۲۰۲۲ هند بیش از ۱۷ میلیون تن برنج غیر باسماتی از مجموع ۲۱ میلیون تن برنج را صادر کرد. به نظر می رسد، موجودی جهانی برنج در سال ۲۰۲۳ به کمترین میزان خود در حداقل پنج سال گذشته تنزل یافته و تجارت جهانی برنج در سال ۲۰۲۳ به ۵۳ میلیون تن برسد. صنعت برنج جهانی با ارزش فعلی ۲۸۷.۴۵ میلیارد دلار یکی از مهم ترین بازارهای جهان است. برآورد متوسط رشد ۲.۲ درصدی تا سال ۲۰۲۸ احتمالاً ناشی از افزایش تقاضا از بازارهای موجود و افزایش ذخیره غذایی بافر است. استفاده روزافزون از برنج در صنعت غذا و نوشیدنی (F&B) برای تهیه غذاهای مختلف یکی از عوامل کلیدی گرایش بازار را نشان می دهد. بازار غالب کشورهای جنوب آفریقا است، اما تقاضای رو به رشدی از آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه، اروپا و آمریکای شمالی نیز وجود دارد. انتظار می‌رود این تقاضا به رشد تولید در تمام کشورهای عمده تجارت برنج کمک کند. 
قیمت‌های جهانی برنج در سال ۲۰۲۳ همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و نگرانی‌هایی را برای واردکنندگان داخلی ایجاد می‌کند افزایش قیمت برنج به چالش‌های عمده برای مقرون به صرفه بودن غذا در بخش‌هایی از کشورهای در حال توسعه می‌افزاید. قیمت گونه «ایندیکا» که توسط مناطق جنوبی آسیا مصرف می‌شود، در طول دوره ۲.۴ درصد افزایش یافته، زیرا برنج نیم‌پز هندی بدون احتساب هزینه‌های حمل بار به قیمت ۳۷۰ تا ۳۸۵ دلار در هر تن فروخته شد. پارابویل پاکستانی، مناسب برای مصرف کنندگان بنگلادشی، به قیمت ۳۸۰ تا ۴۱۲ دلار، تایلندی با همین رقم به قیمت ۴۲۰ تا ۴۴۹ دلار و ویتنامی با قیمت ۴۱۰ تا ۴۲۶ دلار در هر تن، بدون احتساب هزینه حمل و نقل، معامله شد. در گزارش ماهانه فائو همچنین آمده است که قیمت فعلی برنج ۱۴.۷ درصد بیشتر از سال گذشته است. در گزارش فائو آمده است که تقاضای صادراتی بالاتر، خرید محموله های بزرگ توسط دولت و همچنین نرخ بالاتر ارزهای محلی در برابر دلار آمریکا دلایل اصلی افزایش قیمت برنج در هند بوده است. در همین حال، بر اساس گزارش شرکت بازرگانی بنگلادش (TCB) و خواربارفروشی های شهر، قیمت برنج در سه هفته گذشته طی این دوره اوج برداشت برنج آمان در بنگلادش، ۸.۰ تا ۱۲ درصد افزایش یافته است. انواع برنج باسماتی با رکورد ۱۱۰ روپیه در هر کیلوگرم در مقایسه با ۹۵ روپیه به ازای هر کیلوگرم در ماه گذشته به فروش می رسد و در یک ماه گذشته، قیمت برنج تا ۱۵ درصد افزایش یافته است. بازار جهانی برنج باسماتی با افزایش تقاضای صادراتی برای برنج در سطح جهانی کمک می کند. برنج باسماتی ۲.۱ درصد از کل تولید برنج را تشکیل می دهد. در سال ۲۰۲۲، تولید جهانی برنج به ۳۲.۰۴ میلیارد دلار رسید. برنج باسماتی، به طور خاص، در درجه اول در هند و پاکستان کشت می شود. هند بزرگترین تولید کننده برنج باسماتی (حدود ۵ میلیون تن)است که بیش از ۷۰ درصد از تولید خود را در بازار جهانی برنج باسماتی به خود اختصاص داده است. تقویت صادرات نتیجه ترکیبی از افزایش تقاضا از سوی ایران و افزایش قیمت‌ها در سه سال گذشته است. هاریانا، پنجاب، هیماچال پرادش، اوتاراکند، اوتار پرادش، جامو و کشمیر، و دهلی بزرگترین ایالت های تولید کننده برنج باسماتی در هند هستند و در پاکستان، استان پنجاب بزرگترین تولید کننده این محصول است. خاورمیانه و آفریقا یکی از مصرف کنندگان قابل توجه برنج باسماتی است که ۳۷.۵ درصد از کل مصرف شالی را به خود اختصاص می دهد.کشورهای شورای همکاری خلیج فارس واردکنندگان عمده انواع باسماتی محصول شالیزاری هستند. افزایش مداوم واردات از عربستان سعودی و ایران باعث افزایش صادرات برنج باسماتی هند شده است. بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، ایران بزرگترین واردکننده باسماتی از هند بود. پس از ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به عنوان دیگر کشورهای مهم واردکننده گونه باسماتی از هند قرار دارند. الجزایر، سومالی و کنیا کشورهای عمده واردکننده در آفریقا هستند. اروپا و ایالات متحده نیز از مصرف کنندگان قابل توجه انواع باسماتی هستند. بازار جهانی برنج باسماتی به شدت تحت تاثیر تولید جهانی برنج است که حجم آن در سال ۲۰۲۲ به حدود ۳۲.۰۴ میلیارد دلار رسید.
 در نهایت باران های پراکنده در کمربند غلات هند، موج گرما در چین، سیل در بنگلادش و کاهش کیفیت در ویتنام می تواند عملکرد چهار تولیدکننده از پنج تولیدکننده بزرگ برنج جهان را کاهش دهد تلاقی استثنایی رویدادها در آسیا به شدت به مصرف کنندگان در بسیاری از نقاط جهان ضربه می زند و بسیاری از مصرف کنندگان فقیر مجبور خواهند بود یا برنج بسیار گران تر و با درجه های کیفی پایین تر بخرند یا بدون برنج بگذرانند. از سوی دیگر در میان افزایش سرسام آور قیمت گندم؛  برنج در کانون توجه قرار گرفته و شاهد افزایش تقاضا و قابلیت کاربرد است. تقاضای خوراک دام نیز همچنان بخش کوچکی اما رو به رشدی از مصرف برنج است. پیش‌بینی می‌شود کشورهای کمتر توسعه‌یافته در آسیا، به‌ویژه کامبوج و میانمار، رشد صادراتی قوی را به ثبت برسانند. از نظر تاریخی، برنج ایندیکا بخش عمده ای از برنج های تجارت بین المللی را به خود اختصاص داده است. با این حال، انتظار می رود تقاضا برای انواع دیگر در دهه آینده به رشد خود ادامه دهد. انتظار می‌رود واردات چین، بزرگترین واردکننده برنج در سال پیش روی، رشد اندکی داشته باشد. حتی واردات در کشورهای آفریقایی افزایش چشمگیری پیدا کند، جایی که انتظار می‌رود رشد تقاضا همچنان از تولید پیشی بگیرد. خودکفایی برنج برای تقریباً نیمی از استان‌های چین طی سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۲۱ کاهش یافته است  وچین که زمانی صادرکننده عمده برنج بود، در سال‌های اخیر پیوسته افزایش واردات را نشان داده است و از سال ۲۰۱۳ به بزرگترین واردکننده برنج جهان تبدیل شده است و حدود ۸ درصد از کل برنج صادراتی جهانی را طی سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۲۱ به خود اختصاص داده است. کشورهای خاورمیانه با اکوسیستم آبی ضعیف، درآمد بالا و متوسط ممکن است تمایلی به افزایش بیشتر در تولید برنج برای تامین نیاز داخلی نداشته باشند، زیرا رشد جمعیت آنها کند و مصرف سرانه برنج در حال کاهش است. با این حال، فشار تقاضا در کشورهای کم‌درآمد که اکثر جمعیت خاورمیانه را در خود جای داده‌اند، به دلیل نرخ‌های رشد بالای مداوم جمعیت و رشد مثبت درآمد، همچنان قوی باقی خواهد ماند و دولت ها باید جای خود را به نهادهای پرقدرت خصوصی در حوزه صادرات بدهند.