مانی جمشیدی> دکتر عبدالمهدی بخشنده معاون برنامه‌ریزی و امور اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی پس از معرفی کاظم خاوازی به عنوان وزیر جهاد کشاورزی از وزارت جهاد کشاورزی رفت.

عبدالمهدی بخشنده یکی از چهره های شناخته شده بخش کشاورزی به ویژه در دو دهه اخیر است که در زمان وزارت حجتی در وزارت جهادکشاورزی پر نفوذترین معاون وکلیدی ترین مهره حجتی و به گفته برخی از فعالان بخش کشاورزی وزیر در سایه بود و همیشه از او به عنوان یکی از گزینه های وزارت جهاد کشاورزی اسم برده می شد. موضوعی که هیچگاه اتفاق نیفتاد و او هیچ گاه نتوانست سکان وزارت جهاد کشاورزی را به دست بگیرد.

او در زمان آغاز به کار دولت یازدهم با توجه به عدم تمایل محمود حجتی برای تصدی وزرات جهاد کشاورزی جدی ترین گزینه وزارت به شمار می رفت و هیچ وقت تا به این اندازه به کرسی وزارت نزدیک نشده بود اما به نظر می رسد منش سیاسی و عملکرد گذشته اش مانع اصلی تحقق این امر بود. بخشنده همان کسی است که زمانی که حسن روحانی در زمان معرفی وزرای دولت یازدهم به مجلس از او یاد کرد و وقتی نوبت به معرفی محمود حجتی به عنوان وزیر پیشنهادی وزارت جهادکشاورزی رسید روحانی گفت: آقای حجتی تمایلی به وزارت نداشتند و فرد دیگری را پیشنهاد کرده بودند اما ما از ایشان خواستیم که مسئولیت وزارت را بپذیرند و آن فرد در کنار ایشان کارها را انجام دهد.

اما به راستی چرا بخشنده علی رغم بسیاری از خدماتش در مناصب مختلف که در مطلب دیگری به آن پرداخته خواهد شد و در حالی که در بسیاری از گمانه زنی ها پتانسیل وزیر شدن در برخی دولتها را داشت اما هیچگاه به این سمت دست نیافت؟!

به نظر می رسد مهم ترین نکته در این زمینه منش سیاسی و باندی او بود. او یکی از اصلاح طلبان سرشناس و به عقیده برخی، تندرو به حساب می آمد و عملکرد او در زمان اتفاقات مجلس ششم و تحصن نمایندگان آن دوره و به خصوص امضای نامه استعفای دسته جمعی برخی معاونان وزرای دولت اصلاحات در بهمن ماه سال 1382 همچنان در اذهان عمومی فعالان سیاسی مانده است.

همچنین حضور بخشنده در وزارت جهاد کشاورزی در دوران حضور حجتی با واکنش های متفاوتی همراه بوده است و برخی از مدیران و معاونان اسبق وزارتخانه و حتی دوستان حجتی در دوره جدید وزارت او یا دعوت به کار نشدند و یا حاضر به همکاری در وزارتخانه ای نبودند که بخشنده در آن نقش آفرین اصلی باشد.

اما نکته مهم دیگر عملکرد وزارت جهاد کشاورزی در بخش های برنامه ریزی و اقتصادی در زمان حضور بخشنده به عنوان معاون برنامه‌ریزی و امور اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی بود زیرا به عقیده بسیاری از کارشناسان، نبود برنامه ریزی در بخش کشاورزی یکی از عوامل اصلی عقب ماندگی و نابسامانی در کشاورزی ایران است. هر چند وزارت جهاد کشاورزی در همان روزهای آغازین دولت یازدهم سعی کرد به شیوه ای نخ نما شده و با افزایش چشمگیر قیمت های خرید تضمینی محصولات کشاورزی برنامه به اصطلاح خودکفایی را در کالاهای اساسی عملیاتی کند اما عملا به دلیل نبود پشتوانه منطقی و بروز بحرانهای اقتصادی در کشور این شیوه نیز به شکست انجامید و کارنامه حجتی با دو شکست سنگین در زمینه واردات گندم و شکر و عدم موفقیت در خودکفایی این محصولات و همچنین بهم خوردن بازار شکر، گوشت و بسیاری از محصولات دیگر در سالهای پایانی وزارتش عملا مهر تاییدی بر عملکرد غلط این وزارتخانه در بخش اقتصادی، بازرگانی و برنامه ریزی بود.

 نکته ای که عباس کشاورز در اولین روزهای حضورش در وزارت جهاد کشاورزی به عنوان سرپرست بر آن صحه گذاشت و در جمع فعالان اقتصادی حاضر در کمیسیون کشاورزی اتاق ایران بر حضور اقتصاددانان جوان برای تقویت وزارت جهاد کشاورزی تاکید کرد.

شاید به عقیده فعالان بخش کشاورزی، بخشنده بعد از استعفای حجتی می توانست جدی ترین گزینه وزارت جهاد کشاورزی باشد اما به عقیده برخی نیز کارنامه بخشنده در بخش های سیاسی و اجرایی به گونه ای بود که به طور قطع مجلس اصولگرای دهم و حتی یازدهم هیچگاه ریاست بخشنده بر وزارت جهاد کشاوزی را بر نمی تابیدند و به او رای اطمینان نمی دادند و از همین رو، او حتی بعد از حجتی و کشاورز نیز گزینه وزارت جهاد کشاورزی از سوی رییس جمهوری نشد تا اینکه بالاخره فرد با نفوذ وزارت جهاد کشاورزی پس از به حاشیه رانده شدن، حضور در دانشگاه را به جای وزارت جهاد کشاورزی ترجیح دهد و برای همیشه از این وزارتخانه و سودای وزارت در آن خداحافظی کند.