بهروز فروتن - مشاور عالی کانون انجمن های صنایع غذایی و بنیان‌گزار صنایع غذایی بهروز

در جوامع مترقی و کشورهای پیشرفته پایه های اقتصادی بر مبنای رقابت سالم قرار دارد و تعیین قیمت کالاها و خدمات بر عهده اجتماع است. این درست نیست که دولت قیمت کالا و خدمات خود را گران کند و هر ساله بر نرخ مالیات ها، خدمات اجتماعی، رفاهی، شهرداری ها، انرژی و غیره بیفزاید اما تولیدکنندگان و صنایع اجازه افزایش قیمت نداشته باشند.
البته ما مخالف افزایش قیمت ها از سوی دولت نیستیم و دولت باید از این راه هزینه های خود را تامین کند اما صنایع هم از این قاعده مستثنا نیستند و برای تامین هزینه های تولید چاره ای جز  افزایش قیمت ندارند. دولت باید در این زمینه عدالت را رعایت کند و به اصطلاح ظلم بالسویه، عدل است. اما اگر دولت مبنایش این است که هر چه دلش بخواهد انجام دهد و بگوید کسی حق ندارد حرفی بزند، این یک روش بسیار عالی برای از کار انداختن صنایع است.
صنعت یک موجود زنده است و نیاز به پویایی دارد. تعادل یک مبنای علمی دارد و توازن نیز مبنای اجتماعی می خواهد. افزایش قیمت ها نیز باید متناسب با نوع کالاها، کیفیت، جذابیت و تنوع تولید باشد. نخستین شرط تعیین کننده برای قیمت محصول، کیفیت آن است و موضوعاتی مانند سلامت، تنوع و غیره در جایگاه بعدی قرار دارند.
شوربختانه درباره شیر دیدیم که تصمیم های نادرست در سال های اخیر چه بر سر این صنعت آورد و به بهانه کنترل قیمت ها انواع بیماری ها مانند تب مالت در جامعه شیوع یافته است. کنترل قیمت شیر تنها بهانه ای برای نابودی این صنعت بزرگ و تاثیرگذار شد. سهم مردم باید بر اقتصاد کشور حاکم شود دولت سیاست مرگ یک بار، شیون یک یک بار را تجربه کند و اجازه دهد تعادل در بازار برقرار شود.
دولت به همان دلایلی که بنزین و حامل های انرژی را گران می کند و معتقد است که قیمت های قبلی برایش به صرفه نیست به همان دلایل نیز باید بپذیرد که برای تولیدکنندگان نیز ادامه تولید با این روش ها و قیمت ها صرفه اقتصادی ندارد. این نگاه به دور از اخلاق حرفه ای و است و شایسته جامعه متعالی و پیشرفته ما نیست.
 تعادل در هر جامعه ای لازم است و برای پیشرفت باید قانون مساوی اجرا شود. هر تولیدی باید دارای کیفیت، سلامت، تنوع و جذابیت باشد و قیمت را جامعه مصرفی و مردم تعیین کنند. نمونه دیگر قیمت گذاری های دستوری و نادرست، در بخش نان اتفاق افتاده و قیمت این کالای گران بها و ارزشمند را از سکه انداخته است. در حالی که در کشورهای پیشرفته 300 نوع نان تولید می شود با قیمت و کیفیت متفاوت و این مصرف کننده است که تعیین و انتخاب می کند.
مردم حاضرند برای کالای باکیفیت و سالم هزینه های آن را بپردازند به شرط این که دولت اجازه دهد این روش در کشور اجرا شود. تولید با کیفیت نیاز به طراحی مطلوب، مهندسی، کیفیت و مواد اولیه مناسب دارد اما تولید به روش های کنونی در کشور نادرست است که باید اصلاح شود.
در سال های گذشته دولت ها برای این که قیمت ها افزایش نیابد اقدام به تولیداتد و واردات کالاهای ارزان قیمت کردند و برای نمونه در بخش کشاورزی با واردات بذر و سموم ارزان و بی کیفیت، افزون بر هدر رفت سرمایه های کشور، تولیدات داخل را نیز از بین بردند.
 باید اجازه داده شود تا اندیشه سالم اقتصاد آزاد در جامعه ایجاد شود و اگر ما تولیدکنندگان عرضه داشته باشیم در رقابتی آزاد و سالم کالاهای با کیفیت و قیمت مناسب تولید خواهیم کرد. تولیدکننده باید هر چیزی که تولید می کند از آن سود ببرد و به سود واقعی برسد. این یک اصل است.
ما تولیدکنندگان صنایع غذایی از دولت می خواهیم اجازه دهد تا جامعه خودش توازن در قیمت و کیفیت کالاها را تعیین کند و دولت نیز برای احیای اقتصاد از واحدهای تولیدی کمک بگیرد.