انتخابات کمیسیون بازرگانی داخلی اتاق ایران در دوره جدید با حرف و حدیث های فراوانی همراه شد. حضور پرتعداد نمایندگان اتاق تهران در کنار کوچ عجیب تشکلهای صنایع غذایی از کمیسیون کشاورزی به این کمیسیون و اختلاف تنها یک رای برای تعیین رئیس کمیسیون تنها بخشی از اتفاقات این انتخابات بود. از طرف دیگر تغییر دو نفر از اعضای کمیسیون بعد از زمان مقرر و تغییرات در لیست نهایی نسبت به لیست اعلامی و اظهارات شبهه انگیز زرگران در خصوص دخالت بخشهای مختلف اتاق ایران در انتخابات کمیسیونهای اتاق ایران ما را بر آن داشت تا گفت وگویی با خسرو فروغان که خود بنیانگذار این کمیسیون بوده و تا چندی پیش ریاست آن را نیز بر عهده داشته است انجام دهیم و با زوایای انتخابات اخیر بهتر آشنا شویم.
متن کامل گفت و گوی ما را در ادامه می خوانید.
هدف از تشکیل کمیسیون بازرگانی داخلی چه بود و در دوره ریاست 8 ساله شما چه اقداماتی انجام شد؟
با توجه به اینکه مشکلات زیادی در زمینه توزیع کالاو نظارت بر بازار در کشور وجود داشت و تولیدکنندگان و واردکنندگان دچار مشکلات فراوانی بودند پیشنهاد تشکیل کمیسیون بازرگانی داخلی ازسوی من مطرح شد و با حمایت آقای نهاوندیان این کمیسیون در دوره هفتم تشکیل شد و ریاست آن از ابتدای تاسیس به مدت چهار دوره تا قبل از انتخابات جدید بر عهده خودم بود.
از مهمترین اقدامات انجام شده در این هشت سال می توان به کمک و مشارکت برای اصلاح قانون نظام صنفی در سال 92، همکاری گسترده با اتاق اصناف که منجر به اصلاح قانون نظام صنفی شد، ایجاد دبیرخانه مشترک میان اتاق های بازرگانی، تعاون و اصناف به منظور کمک به اصلاح بخش خصوصی و اقتصاد کشور از جمله مهم ترین اقدامات انجام شده در این مدت است. کارهای بسیار زیاد دیگری نیز انجام شد که از آن جمله می توان از تعیین راهکارهای قیمت گذاری ها، کارهای پژوهشی، نظارت بر بازار، تثبیت قیمتها و .. نام برد. حضور موثر و مداوم در کارگروه ها و کمیسیونها و برقراری ارتباط نزدیک بین بخش های مختلف اقتصاد از دیگراقدامات انجام شده است.
امسال هم چند کار در دوره قبل زمین مانده بود که می خواستیم در این دوره تکمیل کنیم که از آن جمله می توان به بحث فروشگاه های بزرگ، تعاونی ها، مکانیزم های نظارت بر بازار و .. اشاره کرد که از دوره قبل شروع شد و قرار بود که در این دوره به نتیجه برسد اما متاسفانه یا خوشبختانه با بحث عدم اجرای قانون انتزاع و بازگشت اختیارات به وزارت صمت یکباره شاهد حضور برخی تشکلها و افراد جدید در این کمیسیون بودیم که منجر به تشکیل کمیسیون با افراد جدید و تغییر ریاست شد.
به نظرم قبل از این اتفاق هیچ تمایلی برای حضور در این کمیسیون وجود نداشت و اغلب کسانی که در این دوره به کمیسیون بازرگانی داخلی بودند در دوره های قبلی در کمیسیون کشاورزی بودند. بعد یکدفعه همه با هم به این کمیسیون آمدند. شاید دلایلی دیگری هم وجود داشته باشد.
البته یکی از همین آقایان به من گفت که ما قصد حضور در کمیسیون بازرگانی داخلی را نداشتیم اما وقتی دیدیم یک نفر به این کمیسیون آمده ما هم آمدیم تا آن فرد رئیس کمیسیون نشود و رای نیاورد. من فکر می کنم افراد بزرگی نظیر آقایان ضیغمی، مرتضوی وخلیلی در این دوره به کمیسیون آمدند و امیدوارم که این دوره اقدامات خوبی انجام شود.
امروز من از یک بابت خوشحالم زیرا حدود 40 روز پیش که لیست اولیه کمیسیون ها آمده بود کمیسیون بازرگانی داخلی را حذف کرده بودند و با تلاش زیاد و نامه نگاری های من و مساعدت ریاست اتاق و اعضای هیات رئیسه توانستم آنها را قانع کنم که کمیسیون بازرگانی داخلی احیا شود و هیچکس از اعضا یا کسانی که بعدا در این کمیسیون ثبت نام کردند در این زمینه به من کمک نکردند. کمیسیون بازرگانی داخلی مثل فرزند من است و امروز خوشحالم که افراد صاحب نام وتشکلهای قوی وارد این کمیسیون شدند و من در روز انتخابت هم گفتم امیدوارم در این دوره طوری عمل شود که این کمیسیون بتواند نقش مفید و موثری در بازار داشته باشد.
اما من نگران این هستم که این لشگرکشی فقط برای گرفتن کرسی ریاست باشد و از این افراد و تشکل هایی که آمدند و رای دادند از فردا کسی در این کمیسیون حضور پیدا نکند. اگر اینچنین باشد برای من بسیار آزار دهنده خواهد بود. خدا کند که این افراد برای کمک به اقتصاد و بخش خصوصی آمده باشند و نه چیز دیگری.
واقعیت این است که انتخابات این دوره و استقبالی که از این کمیسیون شد کمی بحث برانگیز بود. یکی به دلیل اینکه تعداد نمایندگان اتاق تهران در این کمیسیون از بقیه کمیسیون ها بیشتر است و دیگر اینکه یکباره تقریبا تمامی تشکلهای صنایع غذایی در این کمیسیون ثبت نام کردند و نقطه مشترک این دو جریان کاندید ریاست کمیسیون شد. تحلیل شما از این روند و جریان چیست؟
من واقعا برای بخش خصوصی متاسفم. اتاق تهران که بعد از اتاق ایران مهمترین اتاق به شمار می رود و بیشترین اعضای هیات نمایندگان را دارد و نمایندگان دولت در آن حضور دارند اقداماتی از آنجا انجام می شود که نمی توان از آن چشم پوشی کرد. شش نفر از اعضای هیات نمایندگان اتاق تهران (بیشترین تعداد اعضای اتاق تهران در کمیسیونهای اتاق ایران) در کمیسیون بازرگانی داخلی ثبت نام می کنند که اغلب آنها تخصص و تجربه ای در زمینه بازرگانی داخلی ندارند و معلوم نیست با چه سابقه و تخصصی در بخش بازرگانی داخلی می خواهند با حضورشان کمک کنند. به نظر من این کار اتاق تهران کار پسندیده ای نیست و نشان می دهد که نگاه ملی وجود ندارد و نگاهمان شخصی و گروهی است و این بد است. یکی از معضلات کلان کشور ما وجود همیت نگاه شخصی و باندی است. ما با این عملکرد در بخش خصوصی نمی توانیم انتقاد کنیم که چرا فلان حزب یا گروه در کشور، برخی افراد را بدون تخصص و تجربه در پست های مهم منصوب می کند.
اگر من دلسوز کشورم باشم باید ببینم کجا تخصص دارم و می توانم موثر باشم و بروم آنجا خدمت کنم نه اینکه هجوم بیاورم برای اینکه فقط یک کرسی داشته باشم. باید دید این کرسی ارزش ملی اش چقدر است وارزش شخصی و گروهیش چقدر است.
در بخشی از صحبتهایتان به نقش اتاق تهران در انتخابات اشاره کردید یعنی شما معتقد هستید در اتاق تهران لابی خاصی برای انتخابات ریاست کمیسیون بازرگانی داخلی انجام شده است ؟
بله. 100 درصد برنامه ریزی خاصی صورت گرفته است و گرنه چطور ممکن است یکباره شش نفر از اعضای اتاق تهران در این کمیسیون ثبت نام کنند که تا حالا سابقه نداشته است آنهم افرادی که اغلبشان هیچ تخصص و سابقه ای در این زمینه ندارند. من فکر می کنم این برنامه ریزی در اتاق تهران برای تصاحب ریاست این کمیسیون صورت گرفته است. جالب اینجاست که به جای اینکه ببینند چه افرادی برای کدام کمیسیون صلاحیت دارند و همان افراد هم ببینند چه کسی به درد ریاست می خورد به نظر می رسد که به آنها دیکته شده است که باید به چه کسی رای بدهند و این رای آوردن حتی اگر من رئیس می شدم هم ارزشی نداشت.
از طرف دیگر نیز تشکلهای غذایی را برای چه به این کمیسیون آوردند؟ برای چه کانون انجمنهای صنایع غذایی تشکلهای غذایی و مرتبط کمیسیون بازرگانی داخلی را قبل از جلسه انتخابات به ناهار دعوت می کند و به آنها در رستورانی در نزدیکی محل انتخابات ناهار می دهد؟ برای اینکه بیایند و به فلان شخص رای بدهند؟!
شما در گزارشی که در سایتتان منتشر کردید نوشته اید که من فرد ناشناخته ای بودم اما بدانید که من فرد ناشناخته ای نیستم و در بخش بازرگانی داخلی کاملا سرشناس هستم به خاطراینکه از طریق اتاق بازرگانی سالها با اتاق اصناف و اتاق تعاون همکاری داشته ام و این همکاری از طریق من شروع شد. مشاور قائم مقام وزیر صمت در زمینه بازرگانی داخلی و عضو هیات رییسه اتاق اصناف کشور بودم و در تشکیل شورای اصناف، اتاق اصناف و حتی بانک اصناف نقش داشته ام. به جرات می توانم بگویم که در هیات نمایندگان فعلی اتاق ایران جرء قدیمی ها هستم و از زمان آقای خاموشی بوده ام و هنوز هم هستم. اما در تمامی دوران حضورم به ویژه به عنوان رئیس کمیسیون بازرگانی داخلی حتی یک نامه، مجوز ، امضاء وکوچکترین امتیازی از یکی از وزراء یا هیات رئیسه اتاق ایران برای خودم نگرفته ام و سعی کرده ام سالم کار کنم.
من امیدوارم پس از این داستانها آقای زرگران بتواند خوب کار کند چون پتانسیل خوبی در این بخش وجود دارد و افراد سرشناسی به این کمیسیون آمده اند. من در جلسه انتخابات هم گفتم حاضرم همه تجربیاتم را در اختیار آنها بگذارم به شرطی که نگاه ملی حاکم باشد نه نگاه شخصی و گروهی.
بعد از انتخابات کمیسیون ها آقای زرگران بحث دخالت بخشهای مختلف اتاق ایران در انتخابات کمیسیونها را مطرح کرد و گفت که سطوح مختلف اتاق یعنی از بین کارکنان و حتی معاون تلاش می‌شد که روی آرا و نتیجه انتخابات اثرگذار باشند و حتی این رفتارها به تهدید هم تبدیل شدند. (متن سخنان زرگران) آیا این موضوع در مورد انتخابات کمیسیون بازرگانی داخلی صحت دارد؟
ببینید واقعا من قصد نداشتم پس از انتخابات کمیسیون بازرگانی داخلی در این باره صحبت کنم اما وقتی اظهارات آقای زرگران را خواندم برایم واقعا تعجب آور بود و جای بحث داشت و مجبور هستم که موضوعاتی را مطرح کنم. من به طور کلی فکر می کنم سوء تفاهمی به وجود آمده است چون اگر هیات رئیسه می خواست من رئیس شوم یقینا من امروز رئیس کمیسیون بازرگانی داخلی بودم. زمانی که دو نفر روز آخر مسافرت هستند و نمی آیند و تغییر می کنند و نماینده انجمن صنایع لبنی خارج از زمان مقرر و اعلام شده آنهم به نفع رقیب من وارد کمیسیون می شود دیگر معلوم است که اتاق به نفع من عمل نکرده است. یعنی اتاق ایران اگر می خواست به نفع من کار کند نباید اجازه می داد این اشتباه صورت بگیرد و این دو نفر عوض شوند و نماینده انجمن لبنی در آخرین لحظه و پس از اعلام لیست ها و قبل از انتخابات وارد کمیسیون شود.
اما من با همه این اتفاقات نمی خواهم عملکرد هیات رئیسه و شخص آقای شافعی به عنوان رئیس اتاق ایران را زیر سوال ببرم و معتقدم این افراد در صدر اتاق ایران افراد زحمتکش و شرافتمندی هستند.
شما بعد از این اتفاقات و ورود افراد جدیداعتراض و شکایتی نکردید؟
من زیاد دنبال اینچنین کارهایی نیستم و فکر می کنم شاید یک اشتباهی شده است یا شاید می خواستند تعداد 35 نفر در کمیسیون حفظ شود.
اما اگر شما اعتراض می کردید امکان داشت نتیجه انتخابات تغییر کند چون فاصله رای شما تنها یک رای بود و اگر آن دو نفر حذف نمی شدند و نفر جدیدی نمی آمد الان شما رئیس بودید نه زرگران.
رای آوردن به هر قیمتی ارزش ندارد. من در جلسه هم بعد از این همه اتفاق به ایشان تبریک گفتم. اما در جواب آقای زرگران می گویم که هیات رئیسه اتاق و ارکان اتاق ایران افراد با شرفی هستند و هیچ وقت نمی آیند اعتبار و شرف خودشان را برای کسی بگذارند.
اگر اینچنین است پس چرا دو نفر در پایان زمان قانونی از کمیسیون جابجا شدند ؟ چه کسی این تصمیم را گرفت؟
احتمالا در امور کمیسیونهای اتاق اتفاق افتاده و اشتباهی صورت گرفته است. اما من می گویم که لیست نهایی با لیست آخر فرق کرده بود. من به صراحت می گویم که اگر اتاق ایران می خواست از من طرفداری کند هیچ وقت لیست را تغییر نمی داد و دو رای آنها کاهش می یافت و نتیجه انتخابات تغییر کرده بود.
من اعتراض نکردم اعتراض هم نخواهم کرد اما معتقدم که دیگر نباید بحث انتخابات مطرح می شد. من اصلا فکر نمی کردم که آقای زرگران بیاید و در جلسه هیات نمایندگان این صحبتها را بکند و این صحبتها تیتر برخی رسانه ها شود و نباید این اتفاق می افتاد چون ما ساکت بودیم و چیزی نگفتیم. این خوب نیست که ما کسانی را تحریک کنیم یا وعده و عید بدهیم که بیا به من رای بده و ما این امتیاز را به تو می دهیم. من حاضر نیستم این کارها را انجام بدهم.
من به هیچکس زنگ نزدم که به من رای بدهد چون معتقدم که افرادی که به اختیار خودشان در کمیسیون حضور یافتند انسانهای فهیمی هستند و قادر به انتخاب هستند. کسانی هم که اختیار نداشتند و از قبل رای آنها مشخص بود که من نمی توانستم رای شان را تغییر دهم. اما خوشحالم که به 16 نفری که به من اری دادند نه ناهاری دادم و نه وعده و وعیدی دادم و نه حتی زنگ زدم که به من رای بدهند.
یعنی شما می فرمایید برای انتخابات رئیس کمیسیون بازرگانی داخلی به افراد وعده ای داده شده است؟
واقعیت این است که قبل از انتخابات، رئیس یکی از اتاق های شهرستان ها با من صحبت کرد و گفت که یکی از اعضا قولی داده است و به من رای نخواهد داد و آن فرد عنوان کرده که قرار است با آنها کار اقتصادی انجام دهد و مذاکراتی انجام شده است. من وعده و وعید نمایندگی برخی محصولات در فلان شهر را از ایشان شنیدم و مستقیم به من چیزی گفته نشده است.
نظر شما