دکتر پرویز جهانگیری از پیشکسوتان و صاحب نامان عرصه تشکل‌گرایی است که هرگاه تشکلی با مساله‌ای مواجه می‌شود صحبت‌های کارشناسانه و راهکارهای مستدلی ارایه می‌دهد.
او که چند ماهی در خارج از کشور به سرمی‌برد، پس از مراجعت به کشور با آغوش باز و دلسوزانه در گفت‌وگو با خبرنگار ما نکاتی را مطرح کرد که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود:

از آنجایی که دامنه تضعیف روح تشکل‌گرایی در صنایع غذایی کماکان ادامه دارد، به عنوان یکی از پیشکسوتان تشکل‌گرایی در کشور چه توصیه‌ای به فعالان تشکل‌گرایی صنایع غذایی در راستای اتحاد دارید؟
خوشبختانه با روی کار آمدن دولت «تدبیر و امید» صنعتگران هم با امیدواری به همه مباحث نگاه می‌کنند. امیدواریم که از شرایط ناگوار گذشته فاصله بگیریم. به اعتقاد من سیاست‌های نادرست حاکم نقش به‌سزایی در وضعیت فعلی تشکل‌ها داشته است، چراکه وقتی تشکل‌ها در سیستم دولتی به بازی گرفته شوند همه دلسرد شده و مسایلشان را به‌صورت جداگانه پیگیری و از فعالیت‌های جمعی دلسرد می‌شوند.

ظهور باندبازی و گروه‌گرایی در کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
شاید سیاست‌های کلان گذشته باعث تغییر رویکرد این تشکل شده باشد، اما به‌طور کلی مفهوم کانون یک خط نیست، در کانون باید مجموعه‌ها در کنار هم قرار بگیرند و هیچ کدام از شاخه‌های کانون نباید به دنبال مباحث حاکمیتی باشند، چراکه اگر اینگونه باشد خودبه‌خود کانون جمع می‌شود. روزی که با همکاری دوستان کانون را انسجام دادیم به این‌خاطر نبود که یک باند خاص بر کانون حاکم شوند و حاکمیت را براساس شایسته‌سالاری تعیین می‌کردند. افرادی انتخاب می‌شدند که می‌توانستند با دیدی وسیع‌تر منشاء خدمات بهتری در کانون باشند. هر گروهی که بخواهد انسجام این تشکل را از بین ببرد به گمان من خیانت کرده است.

 برای اتحاد دوباره در کانون چه پیشنهادی دارید؟
هنوز معتقد نیستم اتحاد به‌طور کامل از بین رفته است، اما به نظر من باید دور هم جمع شویم و بحث حاکمیت را کنار بگذاریم و شایسته‌سالاری را جایگزین آن نماییم. حتی از افراد خارج کانون و انجمنی‌ها که توانایی کمک دارند می‌توان استفاده کرد:
به نظر من موحد و خلیلی در دوران دبیرکلی خود موفق عمل کرده‌اند، اما باید دبیر کلی از انحصار خارج شود.

هم‌اکنون 3 نظریه برای دبیرکلی کانون وجود دارد، گروهی معتقدند ورود مجدد ابوالحسن خلیلی گره‌گشا خواهدبود، عده‌ای بر تداوم حضور موحد نظر دارند و تعدادی نیز به ورود خون تازه در رگ‌های کانون تاکید می‌کنند، در این رابطه چه نظری دارید؟
به اعتقاد من شاید یکی از دلایلی که گاهی حرکت‌های کانون کند می‌شد، این است که دبیرکل‌های کانون هرکدام در مقاطعی مشغله‌هایی در انجمن خود داشتند. اگر دبیرکلی از بیرون وارد شود که توان اداره کانون را داشته باشد بسیار مطلوب است.

چندی پیش شاهد خروج قاسم فلاحتی پس از چند ماه دبیری از انجمن صنفی صنایع روغن نباتی بودیم، اتفاقی که ممکن است برای علی موحد در کانون نیز بیافتد، به نظر جنابعالی این جابه‌جایی‌های سریع چه مفهومی دارد؟
من هیچ اطلاعی از مسایل داخلی انجمن‌ها ندارم. در مورد کانون هم مباحث متفاوت است.